اثر سيليسيوم در برخي صفات مورفوفيزيولوژيك و فيتوشيميايي گياه دارويي سرخارگل (Echinacea purpurea L.) در تنش شوري

شوري يكي از مهم‌ترين تنش‌هاي غيرزنده مي‌باشد كه به‌روش‌هاي متفاوت رشد و عملكرد گياهان را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد. همچنين سيليس به‌عنوان دومين عنصر فراوان پوسته زمين، سبب افزايش مقاومت به تنش در گياهان مي‌گردد. بنابراين باتوجه به اهميت گياه دارويي سرخارگل، براي بررسي اثر سيليكون بر برخي صفات مرفولوژيكي و فيتوشيميايي گياه دارويي سرخارگل تحت تنش شوري، آزمايشي گلداني به‌صورت فاكتوريل برپايه طرح كاملاً تصادفي با چهار سطح ‌شوري (شاهد، 25، 50 و 75 ميلي‌مولار NaCl) و سيليكون با چهار سطح (شاهد، 75/0، 5/1 و 25/2 ميلي‌مولار) و چهار تكرار در سال 1395 در گلخانه دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان انجام شد. اعمال تنش در محيط كشت هيدروپونيك (پرليت و كوكوپيت) و همراه محلول غذايي هوگلند صورت پذيرفته، سپس در بازه‌هاي مختلف رشدي، شاخص‌هاي مرفولوژيكي، فيزيولوژيكي و فيتوشيميايي اندازه‌گيري گرديد. نتايج نشان داد تنش شوري همه صفات اندازه‌گيري شده را تا سطوح متوسط افزايش و بعد از آن كاهش داده است، همچنين با افزايش غلظت سيليكون همه صفات به‌جز درصدسوختگي برگ بهبود يافته‌اند. اثر متقابل اين دو عامل روي همه صفات به‌جز وزن‌ تر و خشك اندام هوايي و درصدسوختگي برگ معني‌دار بوده و اثرات منفي ناشي از تنش شوري به‌ويژه در سطوح كم تا متوسط، بر صفات رشدي، مورفوفيزيولوژيكي و فيتوشيميايي گياه تاحد زيادي به‌واسطه سيليكون كاهش يافته و باعث بهبود رشد گرديد. به‌طوري‌كه بهترين سطح شوري در افزايش فاكتورهاي بيوشيميايي، 25 ميلي‌مولار NaCl و بهترين سطح براي سيليكون، در كاهش اثرات منفي تنش شوري، 25/2 ميلي‌مولار بوده است.