ارزيابي تأثير نانوذرات دياكسيدتيتانيوم بر چغندرقند

بهمنظور بررسي اثر محلولپاشي نانو ذرات تيتانيوم بر صفات بيوشيميايي، تكنولوژيكي و عملكرد چغندرقند، اين آزمايش بهصورت كرتهاي خرد شده بر پايه طرح بلوكهاي كامل تصادفي در چهار تكرار در مزرعه تحقيقاتي ايستگاه مهندس مطهري كمالآباد كرج در سال 1393 انجام شد. كرتهاي اصلي به مرحله محلولپاشي (شامل سه مرحله 1410، 2014 و 2420 برگي بوتهها) و كرت فرعي به غلظت محلول (شامل چهار سطح آب مقطر (شاهد) و اسپري محلول نانوذره دياكسيدتيتانيوم با غلظت 100، 300 و 500 ميليگرم بر ليتر) اختصاص دادهشد. نتايج نشان داد غلظت محلول دياكسيد تيتانيوم در سطح احتمال يك درصد بر عيار قندناخالص و خالص اثر معنيداري گذاشت. بهنحوي كه بيشترين درصد قند (15/5 درصد) و درصد قند قابل‎استحصال (11/3 درصد) با كاربرد 100 و 300 ميليگرم دياكسيد تيتانيوم بر ليتر حاصل شد كه در مقايسه با تيمار شاهد معادل 0/5 و 0/8 واحد بهبود يافت. اين تأثير مستقل از مرحله محلولپاشي بود. از سوي ديگر، تأثيرات كاربرد دياكسيد تيتانيوم بر ناخالصيهاي ريشه موجب شد تا ضريب استحصال شكر با محلولپاشي 100 ميليگرم دياكسيد تيتانيوم بر ليتر معادل 2/5 واحد افزايش معنيداري را تجربه كند. با افزايش غلظت نانوذره دياكسيدتيتانيوم، از يكسو بر مقدار آنزيم كاتالاز، پروتئين محلول برگ و كاروتنوييدها افزوده شد و ازسوي ديگر، مقدار آنزيم پراكسيداز و كلروفيل a و b كاهش يافت. درمجموع، كاربرد اين ماده شيميايي طي فصل رشد، با غلظت 100 ميليگرم نانوذره دياكسيدتيتانيوم بر ليتر ميتواند بهبود كيفيت محصول چغندرقند را بهدنبال داشتهباشد.