تأثيرات اجتماعي و اقتصادي نوسازي بافت هاي فرسوده ي شهري ناشي از سياستگذاري تجميع قطعات ( مطالعه ي موردي: بافت فرسوده ي منطقه ي 15 شهر تهران )

مقاله ­ي حاضر «شناسايي و تحليل اثرات نوسازي بافت­ هاي فرسوده ناشي از سياستگذاري تجميع قطعات، در ابعاد اجتماعي– اقتصادي»، است.اين تحقيق به روش پيمايش انجام گرفته است و با ابزار پرسشنامه و روش نمونه­ گيري طبقه­اي و تصادفي، داده­ ها جمع ­آوري و بررسي شده ­اند. جامعه آماري تحقيق، شهروندان 24 تا 80 ساله ساكن در منطقه­ ي 15 شهرداري تهران تعريف شده ­اند. در مباني نظري تحقيق تلاش شده است از رويكردهاي شناخته شده مانند كاركردگرايي و توسعه شهري استفاده شود و سپس بر اساس يافته­ هاي نظري مدل عملياتي تحقيق ترسيم گرديد. پس از گردآوري داده‌ها، به كمك روش­ هاي آماري و با استفاده از نرم ­افزار spss، داده‌ها مورد تجزيه و تحليل قرارگرفته‌اند. با استفاده از آزمون پيرسون اثرات تجميع بافت نوسازي شده، بر روي ابعاد اجتماعي و اقتصادي مورد تحليل قرار گرفت. يافته­ ها نشان مي ­دهد بيشترين رابطه­ ي معنا دار در بعد اجتماعي تأثير در سطح حس تعلق مكاني (0/335) مشاركت (0/334)، امنيت (0/211)، خدمات اجتماعي(0/166) است و بعد از آن بيشترين رابطه­ ي معنا دار در بعد اقتصادي و به ترتيب شامل تأثير در مالكيت زمين و مسكن (0/269)، سرمايه­ گذاري (0/129) و درآمد و هزينه (0/106) است. دريافته­هاي كاربرد روش تحليل مسير نتايج نشان مي­دهد كه در بيشترين و قوي‌ترين اثرات تجميع بافت نوسازي شده، مي‌توان به اثر مستقيم رضايت از تجميع بر متغيرهاي تمايل به مشاركت (0/406) احساس امنيت (0/340) زمين و مسكن (0/487) درآمد و هزينه (0/380)، خدمات اجتماعي(0/318) اشاره كرد.