بررسي روند فقر در مناطق روستايي ايران

با توجه به اهميت كاهش فقر در توسعه پايدار يك كشور و افزايش سطح رفاه اجتماعي جامعه و از سوي ديگر اهميت آن در تعيين افراد واجد شرايط استفاده از خدمات و برنامه‌هاي رفاهي، ضروري است كه اين پديده مورد تحقيق علمي قرار گيرد. هدف از نگارش اين مقاله اندازه‌گيري خط فقر در مناطق روستايي ايران طي سال‌هاي 1376 تا 1392 مي‌باشد. بدين منظور با استفاده از داده‌هاي مربوط به طرح هزينه و درآمد خانوار مركز آمار ايران، ابتدا با تخمين ماتريس عملكرد تغذيه‌اي، ميزان انرژي دريافتي در دهك‌هاي مختلف برآورد گرديده و سپس خط فقر مطلق مناطق روستايي كشور بر مبناي معيار 2300 كالري محاسبه شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه طي 17 سال مورد بررسي خط فقـر در مناطق روستايي كشور از روندي افزايشي برخوردار بوده است به طـوري كـه در مناطق روستايي كشور در سال 1376 خـط فقـر بـه ميـزان 71766 ريـال و در سـال 1392 مقـدار 2422220ريال برآورد شده است يعني خط فقر تقريباً 33.7 برابر شده است.لذا توصيه مي شود براي كاهش فقر غذايي، رفتار مصرف‌كننده بسيار داراي اهميت است. بنابراين، ترويج و گسترش الگوهاي تغذيه‌اي مناسب در خانوارهاي روستايي از راه ايجاد مراكزي براي آموزش صحيح تغذيه‌اي بايد مد نظر قرار گيرد.