آثار تربيتيِ «فردي و اجتماعي» نماز در قرآن

The "Individual and Social" Effects of Prayer in the Qur'an

نماز، مهم‌ترين عبادت در اسلام است، و آثار تربيتي فراواني از آن نشئت مي‌گيرد. اثر تربيتي به هرگونه نقش‌پذيري دروني و بيروني كه انسان بر اساس جريان تربيت قبول مي‌كند و او را در مسير شكوفا شدن استعدادهاي ذاتي و فطري‌اش هدايت مي‌نمايد، گفته مي‌شود. اين نوشتار آثار تربيتي نماز را در دو بُعد فردي و اجتماعي از منظر قرآن، به روش توصيفي ـ تحليلي بررسي كرده است. آثار تربيتي نماز در بُعد فردي عبارتند از: آرامش و بهداشت روان، پيشگيري از افسردگي، پيشگيري از بيماري‌هاي اخلاقي، غفلت‌زدايي، پرورش فضائل اخلاقي، و تكامل معنوي. آثار تربيتي در بُعد اجتماعي نيز عبارتند از: گسترش روحيه جمعي، ايجادكننده تصوير ايماني، تنبيه‌كننده منافقان، و متمايزكننده منافق از مؤمن.

Prayer is the most important worship in Islam, which has a lot of educational effects. The educational effect is referred to any internal and external character that a person receives in the process of an education that flourishes his intuitive talents. Using a descriptive-analytical method, this paper analyzes the individual and social educational effects of prayer from the perspective of the Qur'an. The individual educational effects of prayer include relaxation and mental health, preventing depression, preventing moral illness, eliminating negligence, cultivating ethical virtues, and spiritual evolution. The social educational effects include the public spirit, faith-making, punishing the hypocrites and distinguishing hypocrites from believers.