الزامات معماري در فضاهاي آموزشي كودكان بررسي تطبيقي دو شهر تهران و تورنتو

Architectural Concerns in Children’ Educational Spaces A Comparative Study in Tehran and Toronto

محوريت دادن به ساخت و معماري مهدكودك‌ها در جهان، انقلابي در برنامه آموزشي كودكان بود كه از سال‌ 1830 شروع شد و همچنان ادامه دارد. از اين زمان به بعد است كه معماران و سازندگان مهدكودك‌ها تلاش بسياري در نوسازي مهدكودك ها كردند. گروهي از آنها بيشترين وقت خود را صرف دوام، فضا و هزينه‌هاي طراحي در مهدكودك‌ها كردند و ايجاد خلاقيت و ارتباط با محيط را در اين فضاهاي انسان‌ساخت محوريت بخشيدند. امروزه در طراحي معماري خاص كودك معيارهايي فراتر از ابعاد و اندازه‌ها مورد مطالعه قرار مي‌گيرند؛ هرچند در ايران همچنان مهدكودك‌هاي طراحي شده در استانداردهاي اوليه داراي نواقصي بسيار هستند. مسئله‌اي كه در اين مقاله مورد توجه قرار گرفته است، شناخت مقايسه‌اي بين معماري مهد كودك در تهران و تورنتو (دو شهر مهم و پر جمعيت و چالش) مي‌باشد. در مطالعه صورت گرفته بر اساس بهره‌گيري از رويكرد نظري كريستوفر دي، از روش مشاهده و مصاحبه، به مقايسه تعدادي مهدكودك در تهران و در مقابل تعدادي در تورنتو كانادا پرداخته‌ايم. حاصل اين تحقيق نشان از اين دارد كه معماري مهدكودك‌هاي ايران در زمينه‌هايي چون استانداردهاي فضايي، ابعاد و ديد و منظر داراي ضعف مي‌باشند در حالي كه در معماري مهدكودك‌هاي تورنتو، معماري وابسته به آموزش، هنر و خلاقيت طراحي شده است. با توجه به نياز اوليه معماري مهدكودك به ملاحظات كودكانه به چنين جمع‌بندي دست يافتيم كه در معماري مهدكودك ايراني بر خلاف معماري مهدكودك غربي ملاحظات كودكانه در كمترين حد خود ديده شده‌ است.

Children have many significant roles in their surrounding environments. They alter, modify and recreate spaces they are involved. Today many important architects employ children in the very first stages of their architectural creations. Children are considered as elements of spaces specifically spaces allocated to them, namely kindergartens. However in Iran kindergartens are not constructed based on this namely group’s needs and wills. Children are ignored and not evaluated as the primarily components of the formation of these spaces. In this article the named issue is studied through a survey of 5 different kindergartens built in Tehran and compared with 5 others in Toronto Canada. The Christopher Day theory, observation and interviews have been applied and therefore employed in different studied kindergartens in Tehran. Results indicate architecture for children is related to education, art and design creation. According to the named necessary children concerns, it is shown that most kindergartens in Iran are designed regardless of basic children needs.