اثرات ضدقارچي و تركيبات شيميايي چند اسانس گياهي بر كپك خاكستري بوتريتيس سينرا

با افزايش خطر آلودگي هاي شيميايي حاصل از استفاده از قارچ كش ها، كاربرد اسانس ها و عصاره هاي گياهي در كنترل عوامل ميكروبي پس از برداشت رو به پيشرفت است. در پژوهش حاضر فعاليت ضد قارچي، اسانس چهار گياه نعناع فلفلي، زيره، رازيانه و اكاليپتوس در غلظت هاي 2، 5، 10، 15 و µl/ml20 عليه قارچ عامل پس از برداشت توت فرنگي، بوتريتيس سينرا در دو روش تدخيني و اختلاط با محيط كشت مورد بررسي قرار گرفت. اسانس گياهان بااستفاده ازدستگاه كلونجراستخراج،شناساييو ميزان تركيبات با استفاده ازروش گازكروماتوگرافي متصل به طيف سنج جرمي در اسانس هاي برتر از نظر خاصيت ضد قارچي انجام شد. تركيبات غالب در اسانس زيره سبزشامل كومينآلدهيد (18.57 درصد)، او -سيمن (11.64 درصد) وگاماترپينن (33.23 درصد)بود. در روش اختلاط با محيط كشت اسانس زيره بيشترين درصد بازدارندگي را نشان داد بطوريكه در غلظت µl/ml10 بطور ميانگين 100 درصد از رشد قارچ جلوگيري كرد. تركيبات موجود در اسانس نعناع فلفلي ال-منتون (47.06 درصد)، ايزومنتون(12.80 درصد)، ال منتول(6.28 درصد) و پولگون (11.21 درصد) بود و در كاربرد تدخيني بيشترين درصد بازدارندگي را در غلظت µl/ml2 با100 درصد بازدارندگي نشان داد. در تمامي اسانس ها با افزايش غلظت اسانس در هر دو روش كاربرد تدخيني و اختلاط با محيط كشت، درصد بازدارندگي نسبت به شاهد به طور معني داري افزايش نشان داد. بطور كلي، فعاليت ضد قارچي اسانس ها به نوع گياه، غلظت بكاربرده شده و روش كاربرد آن بستگي دارد.