بررسي كارايي مدل دمپستر- شافر در پتانسيل‌يابي مناطق مستعد فرسايش خاك حوزه آبخيز كاكارضا در استان لرستان

شناسايي مناطق مستعد فرسايش مي تواند به عنوان يكي از مهمترين پيش زمينه هاي ضروري براي اجراي اقدامات حفاظت خاك درنظر گرفته‌ شود. در اين تحقيق كارايي مدل دمپستر شافر در پتانسيل‌يابي مناطق مستعد فرسايش حوزه آبخيز كاكارضا در استان لرستان موردبررسي قرار گرفت. ابتدا لايه‌هاي رقومي متغيرهاي مؤثر در فرسايش شامل ارتفاع، شيب، جهت شيب، انحناي سطح زمين، سنگ‌ شناسي، كاربري اراضي، فاصله از رودخانه، خاك و شاخص رطوبت توپوگرافي تهيه ‌گرديد. همچنين 29 موقعيت فرسايش‌يافته از نقاط فرسايشي موجود منطقه در بازديد ميداني كه موقعيت آن ها در تاريخ 20 تيرماه 1395 با GPS و از طريق گوگل ارث به دست آمده بود به صورت لايه موقعيت رقومي درآمده و به‌صورت تصادفي به گروه‌هاي آموزش (70%)  و اعتبارسنجي (30%) تقسيم‌گرديد. لايه‌هاي مربوط به متغيرهاي محيطي نظير كاربري اراضي ابتدا بر اساس بازديدهاي ميداني اصلاح و طبقه‌بندي‌ شد و بر اساس تراكم نقاط فرسايشي در منطقه موردنظر و تجزيه‌وتحليل مدل دمپستر شافر، وزن هريك از كلاس‌ها تعيين و نقشه پتانسيل مناطق حساس به فرسايش بر اساس مدل دمپستر شافر تهيه شد. اعتبارسنجي نقشه نهايي بر اساس داده‌هاي گروه اعتبارسنجي و روش منحني مشخصه عملكرد نسبي (ROC) انجام شد. نتايج نشان‌داد كه نقشه داراي ميزان اعتبار 21%  بوده كه بيانگر قابليت ضعيف اين مدل در پتانسيل‌يابي مناطق حساس به فرسايش خاك مي‌باشد. بنابراين مي‌توان بيان‌داشت اين مدل بر خلاف توانايي خوبي كه در تعيين مناطق مستعد و حساس به ساير پديده هايي نظير سيل، فرسايش خندقي و غيره دارد، قابليت پتانسيل‌يابي فرسايش سطحي را ندارد.