تأثير شاخص‌هاي گياهي و خصوصيات سطح شهري بر تغييرات دماي سطح زمين (مطالعه موردي‌: شهرستان سنندج)

دماي سطح زمين عامل مهمي در مطالعات گرمايش جهاني است. بنابراين، با توجه به تأثيرات منفي آن بر زندگي انسان بررسي اين پديده بسيار ضروري است. هدف مطالعه حاضر بررسي تأثير شاخص‌هاي گياهي و خصوصيات سطح شهر سنندج بر تغييرات دماي سطح زمين است. براي اين منظور، دماي سطح زمين در محيط ArcGIS محاسبه و سپس شاخص‌هاي گياهي‌ و سطح شهر سنندج از تصاوير لندست در نرم‌افزارENVI استخراج گرديد. نتايج تحليل رگرسيون و همبستگي دماي سطح زمين با داده‎هاي ايستگاه سينوپتيك به ترتيب 0.45 و 0.20 بوده كه يك ارتباط مثبت را نشان مي‌دهد. نتايج صحت كلي شاخص‌ها و تحليل همبستگي نشان مي‌دهد كه شاخص‎هاي دقيق (شاخص‌‌ توسعه‌يافته نواحي مسكوني و باير، شاخص اساس ساخت‌وساز، شاخص نرمال شده تفاضل ساخت‌وساز، شاخص شهري) ارتباط مثبت و شاخص‌هاي با دقت پايين (شاخص نرمال شده تفاضل باير، شاخص جديد ساخت‌وساز، شاخص نرمال شده تفاضل آب، شاخص نرمال شده بهبوديافته‌ تفاضل آب) ارتباط معكوس با دماي سطح زمين‌دارند. نتايج وضعيت دما در طبقات پوشش‌گياهي نشان مي‌دهد كه بيشترين دما در طبقات با پوشش‌گياهي ضعيف در اوايل فصل تابستان سال‌هاي 1367، 1378، 1387، 1391، 1393 و 1394 و كمترين دما در طبقات با پوشش گياهي متراكم در اواخر فصل بهار سال‌هاي 1368، 1372، 1379، 1386، 1389 و 1395 رخ‌داده است. بنابراين كاهش پوشش‌گياهي و رشد نواحي مسكوني نقش مؤثري در افزايش دماي سطح زمين دارد. همچنين شاخص‌هاي‌‌ طيفي براي استخراج نواحي مسكوني از تصاوير ماهواره‌اي مي‌تواند نتايج قابل‌قبول ارائه نمايد.