ريزمقياس نمايي داده‌هاي بارندگي ماهواره اي TRMM برپايه روابط ناايستا بين بارندگي و ويژگي‌هاي سطح زمين

داده هاي بارش ماهواره اي به‌ صورت گسترده جهت تخمين بارش بخصوص در مناطقي كه پراكنش ايستگاه هاي باران سنجي نامناسب و ناكافي هستند، مورد استفاده قرار مي گيرند. بااين‌وجود، وضوح مكاني كم اين نوع داده ها، كاربرد آن‌ها را با محدوديت هايي در مطالعات هيدرولوژيكي حوزه هاي آبريز و در مقياس منطقه اي مواجه كرده است. بنابراين حفظ دقت برآورد بارش توسط ماهواره ها و دستيابي به مقياس مكاني مناسب در مطالعات هيدرولوژيك هدف اصلي اين مطالعه قرار گرفت. در اين تحقيق روش رگرسيون وزني جغرافيايي (GWR) براي ريز مقياس نمايي مكاني داده‌هاي بارندگي ماهواره‌اي تي آر ام ام (TRMM-3B42V7) در سال آبي 90-89 براي حوزه آبريز سد دز واقع در جنوب غرب ايران مورد ارزيابي قرار گرفت. ريزمقياس نمايي با ايجاد روابط ناايستا بين بارش TRMM و ويژگي هاي به‌دست‌آمده از مدل ارتفاع رقومي (DEM)، شاخص پوشش گياهي نرمال شده (NDVI)، شاخص گياهي بهبود يافته (EVI) و دماي سطح زمين (LST)  انجام شد. نتايج نشان مي دهند كه داده هاي بارش ريزمقياس شده در مقياس مكاني 1 كيلومتر به‌طور معني‌داري تفكيك مكاني را بهبود داده و با داده هاي مشاهداتي ايستگاه هاي باران سنجي از تطابق خوبي برخوردارند. به طوري كه براي بارش تجمعي 16 روزه،  مقادير آماره هاي جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE) و ميانگين مطلق خطا (MAE) به ترتيب برابر با 22.7 و 7.45 ميلي‌متر هستند. بااين‌وجود ميزان دقت مدل در مكان ها مختلف متفاوت بوده و به شرايط پوشش گياهي وابستگي زيادي دارد.