تأثير مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي بر رفاه اجتماعي مناطق روستايي: مورد مطالعه دهستان بالادربند كرمانشاه

امروزه پل ارتباطي ميان دو مفهوم سرمايه اجتماعي و رفاه اجتماعي مشهود است تا جائي كه مي توان اذعان داشت با ذخيره سازي سرمايه اجتماعي بيش‌تر مي توان شرايطي را فراهم ساخت كه به سطح بالايي از رفاه اجتماعي دست يافت. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي بر رفاه اجتماعي در مناطق روستايي دهستان بالادربند از توابع بخش مركزي شهرستان كرمانشاه مي‌باشد. اين پژوهش با استفاده از ابزار پرسش‌نامه انجام گرفت. روايي پرسشنامه به‌وسيله‌ي پانل كارشناسان و پايايي آن از طريق يك مطالعه راهنما خارج از نمونه‌ي آماري تأييد شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل سرپرستان خانوارهاي روستايي بود كه 160 نفر با استفاده از نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. به‏منظور بررسي آزمون فرضيات پژوهش از روش مدل‏سازي معادلات ساختاري با به‏كارگيري نرم‏افزار LISRELver8.50 استفاده شد. نتايج تحليل عاملي تأييدي برازش متغيرهاي نهفته پژوهش را بر مبناي شاخص‌هاي برازش تأييد كرد. يافته‌ها نشان داد كه مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي از جمله اعتماد اجتماعي (28/0,γ=18/3t=)، انسجام اجتماعي (17/0,γ=00/2t=) و آگاهي و شناخت (44/0,γ=18/4t=) تبيين ‏كننده 51 درصد از‏ تغييرات پراكنش رفاه اجتماعي بودند. نتايج پژوهش، شامل دستاوردهاي مناسبي براي متوليان و مديران توسعه روستايي براي بهبود مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي در نواحي روستايي است.