ارزيابي تأثير تغيير ‌اقليم بر تغيير‌پذيري بارش و دما (مطالعه موردي: ايستگاه‌هاي كاشان و خوروبيابانك)

مدل‌هاي گردش عمومي، توسط آژانس‌هاي اقليمي به‌منظور پيش‌بيني تغييرات اقليمي آينده، به‌كار گرفته مي‌شوند. خروجي ‌مدل‌هاي گردش عمومي به‌عنوان رابط محلي، قدرت تفكيك فضائي بزرگتري از متغيرهاي شبيه‌سازي شده دارند. در پژوهش حاضر، مدل ريزمقياس نمائي آماري SDSM، به منظور تخمين تغييرپذيري بارش و دما در ايستگاه‌هاي سينوپتيك كاشان و خور و بيابانك در استان اصفهان براساس سناريوي تغييراقليم ريزمقياس شده از مدل HadCM3، مورد استفاده قرار گرفت. براي اين منظور ابتدا تغييرات ميانگين دما و بارش دوره پايه تحت سناريوي A2 مدل HadCM3، با استفاده از داده‌هاي بلند‌مدت روزانه ايستگاه‌هاي مذكور، بررسي گرديد، سپس تخمين و پيش‌بيني دوره‌هاي آتي (20392010)، (20692040) و (20992070) صورت گرفت. نتايج نشان داد كه در هر دو ايستگاه، مقادير دما و بارش شبيه‌سازي شده تطابق و سازگاري نزديكي با مقادير مشاهداتي داشتند، ولي عملكرد فرآيند ريزمقياس نمايي در پيش‌بيني بارش در دوره‌هاي واسنجي و اعتبارسنجي، نسبت به پيش‌بيني دما پايين‌تر بود. نتايج نشان داد دماي ميانگين در ايستگاه كاشان،  42/0،  08/1 و 16/2 درجه سانتي‌گراد در دوره‌هاي (20392010)، (20692040) و (20992070) ميلادي نسبت به  دوره پايه (20011987)، افزايش مي­يابد. همچنين نتايج، كاهش دماي ميانگين را در ماه‌هاي ژانويه، فوريه، مارس، سپتامبر و دسامبر و افزايش در ساير ماه‌ها را نشان داد. نتايج در ايستگاه خور و بيابانك نيز نشان داد كه درجه حرارت به‌طور مداوم در منطقه، افزايش خواهد يافت. همچنين متوسط بارش سالانه، تحت سناريو A2 ، 38/1 ميلي‌متر در طول دوره پيش‌بيني (20992070) در مقايسه با دوره مشاهداتي افزايش مي‌يابد.