عنوان مقاله :
جادوي ارتباط ايراني؛ نقدي بر كتاب «ريشه‌هاي فرهنگي ارتباط در ايران»
عنوان به زبان ديگر :
The magic of Iranian communication; Critical Analysis of the Book, the Cultural Origins of Communication in Iran
پديد آورندگان :
بزرگ، حوريه دانشگاه باقرالعلوم عليه السلام
كليدواژه :
ريشه‌هاي فرهنگي ارتباط , خلقيات ايرانيان , صفويه , مغول , نظرية استبداد ايراني , محسنيان‌راد
چكيده فارسي :
در نوشتار حاضر به مدد شيوه تحليلي ـ اسنادي، به نقد كتاب «ريشه‌هاي فرهنگي ارتباط در ايران» پرداخته‌ايم. نتايج تحقيق آشكاركنندة برخي نقايص صوري و محتوايي است. در بخش صوري، كتاب به بازنگري جدي در ويرايش فاصله‌ها، اشتباهات تايپي و جملات نامفهوم نيازمند است. در بخش محتوايي، مهم‌ترين نكته، عدم انتخاب روش تحقيق مناسب و گزينش رويكرد تحليلي خاصِ تاريخي است. گزينش روش تحقيق كمّي براي مسئله‌اي همچون ريشه‌هاي فرهنگي كه ماهيتاً كيفي است، مؤلف را به كلي‌نگري و تعميم‌دهي غيرمنطقي سوق داده است. به‌علاوه، انتخاب يك رويكرد خاص تاريخي ملهم از نظرية «استبداد ايراني» و نظرية «زوال انديشه سياسي» مؤلف را مبتلا به «خودشرق‌شناسي» و غفلت از فضايل اخلاقي ايرانيان كرده است. توجه به پديدة مهم انقلاب اسلامي و نحوه ورود و مواجهة مدرنيته به ايران، جزو پيشنهادهاي نگارنده است تا با نگاهي جامع به تفسير خلقيات ايرانيان پرداخته شود. مطالعة انتقادي اين كتاب ضرورت رهايي محققان از گفتمان شرق‌شناسانه و توجه به خلقيات ايرانيان در بستر «گفتمان علم بومي» را بيش از پيش آشكار مي‌كند.
چكيده لاتين :
Using an analytical-documentary method, this paper seeks to analyze the Book of "The Cultural Origins of Communication in Ir@n". The research findings show that there are some formal and
content defects. In the formal section, the book requires a serious review in the editing of distances, typographical errors and ambiguous sentences. In the content section, the most important point that, it did not choose an appropriate research method by selecting a particular historical analysis approach. Adopting a quantitative research method for an issue such as cultural origins, which is a qualitative topic, has led the author to irrational climbing and generalization. In addition, choosing a particular historical approach inspired by the theory of "Iranian tyranny" and the theory of "deterioration of political thought" has led the author to "self-Orientalism" and neglecting the Iranian ethical virtues. Considering the important phenomenon of the Islamic Revolution and the way in which modernity has entered and faced Iran is one of the author's suggestions to study the Iranians' ethos with a comprehensive approach. The critical study of this book more and more reveals the necessity of the emancipation of scholars from Orientalist discourse and attention to the Iranian virtues in the context of "native scientific discourse."
