انقلاب اسلامي و نقش محوري آن در شكل گيري تمدن نوين اسلامي با تاكيد بر دكترين امامت

Islamic Revolution and Its Centeral Part in the Formation of Islamic New Civilization with an Emphasis on the Doctrine of Imamate

تمدن نوين اسلامي يكي از مباحث نوظهور در اتمسفر فكري انقلاب اسلامي محسوب مي شود. در اين ميان، بررسي بنيادهاي اين تمدن و نيز فرآيند و عناصر دخيل در شكل گيري آن، موضوعي است كه اين پژوهش به مثابه يك مسئله كليدي به آن نگريسته است. ازآنجا كه هر تمدني از يك عقلانيت روشن برخوردار است، مسئله فرعي پژوهش، بررسي اين عقلانيت از زاويه سياسي است كه با تركيب دو روش اجتهادي و گراندد تئوري دنبال شده است. در اين پژوهش، تمدن نوين اسلامي فرآيندي است كه با استفاده هدفمند از سرمايه تمدني و تكيه بر ظرفيت هاي انقلاب اسلامي به دنبال تجسم بخشي به تعاليم اسلامي است. بنابراين، جغرافياي سياسي ايران نقش محور و جهان اسلام نقش ميدان را در اين تمدن برعهده دارند. از طرف ديگر، عقلانيت سياسي مبتني بر دكترين امامت، جداي از وجه مشروعيت زايي آن، با فراهم سازي يك نظم سياسي ممتاز، تكيه گاه اصلي تمدن نوين اسلامي به شمار مي رود.

Modern Islamic civilization is considered as one of the emerging issues in the Islamic atmosphere of the Islamic Revolution. Meanwhile, the study of the foundations of this civilization, as well as the process and elements involved in its formation, is the subject of this study as a key issue. Since every civilization has a clear rationality, the subsidiary issue of the study is to study this rationality from the political angle which has been pursued by combining two methods of ijtihad and grounded theory. In this research, modern Islamic civilization is a process, purposefully useing the civilization capital and relying on the capacities of the Islamic Revolution, in order to visualize Islamic teachings. Therefore, the political geography of Iran plays as centre and the Islamic world as a field in this civilization. On the other hand, political rationality based on the doctrine of Imamate, apart from its legitimacy-giving state, is the basis of the modern Islamic civilization by providing a privileged political order.