رانسير و بازپيكربندي توزيع امر محسوس در سياست و زيبايي شناسي

RANCIÈRE an‎d RECONFIGURATION OF DISTRIBUTION OF THE SENSIBLE IN POLITICS an‎d AESTHETICS

توجه به بعد زيبايي شناسانه تجربه سياسي از جمله دغدغه هاي بنيادين رانسير در تحقيقات تاريخي و سياسي­ اش است. او با در نظر گرفتن سياست و زيبايي شناسي به مثابه اشكال متفاوتي از مفهوم اختلاف وجوه زيبايي ­شناسانه سياست و وجوه سياسي زيبايي ­شناسي را در آثار و اعمالي پي مي­ گيرد كه به بازپيكربندي توزيع امر محسوس انجاميده ­است. در اين مقاله ضمن تمركز بر آراء و نظرات رانسير در اين باب، يعني درهم ­بودگي و همبستگي دو حوزه سياست و زيبايي ­شناسي، به بازشناسي و بازتعريف رانسير از اين مفاهيم به عنوان عرصه­ هايي براي بازپيكربندي تقسيم ­بندي ­هاي زمان و مكان مي­ پردازيم تا از خلال آن نشان دهيم، بازسازي يك جهان ويژه ناسازگار و شكلي خاص از تجربه چگونه شكل مي­ گيرد. در مقالۀ حاضر، سعي در پاسخ به اين پرسش داريم كه «رانسير در تحقيقات خود در حوزه­ هاي سياست و زيبايي ­شناسي چگونه توانسته به راه و امكاني نظري در ارتباط ميان اين دو حوزه دست يابد»؟ بنابر فرضيه ما، رانسير با پيش ­فرض گرفتن درون­ بودگي دو حوزه سياست و زيبايي شناسي و اينكه هر دو حوزه از راه­ هاي موازي به موضوعات واحدي مي ­پردازند به اثرگذاري اين دو ساحت بر توزيع امر محسوس توجه كرده است؛ آن هم در جايي كه هر دو امر سياسي را محقق مي ­سازند. بدين ترتيب در مقاله پيش رو، پس از بررسي و شناخت آراء و نظرات رانسير در دو حوزه­ سياست و زيبايي­ شناسي، چگونگي رابطه اين دو حوزه را روشن مي ­سازيم؛ آن هم آنجا كه هر دو به بازتوزيع امر محسوس مي ­انجامند.