شبيه‌سازي شاخص‌هاي عملكرد آبياري جويچه‌اي با استفاده از مدل‌سازي فصلي در شرايط مختلف مديريت آب در مزرعه

محدود بودن منابع آب كشور باعث شده‌است كه افزايش راندمان آبياري به‌عنوان يكي از راهكارهاي اساسي در افزايش بهره‌وري آب در مزرعه مطرح گردد. هدف اين پژوهش استفاده از يك مدل شبيه‌سازي فصلي آبياري جويچه‌ اي به‌منظور تعيين شاخص هاي عملكرد آبياري براي حالت‌هاي مختلف كم‌آبياري، دور آبياري و دبي ورودي در دو مزرعه واقع در كرج (مزارع پرديس كشاورزي دانشگاه تهران و مؤسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر) با هدف كاهش تلفات آب آبياري و افزايش يكنواختي توزيع آب بود. نتايج نشان دادند مزرعه پرديس به‌دليل بافت خاك سنگين ‌تر و طول جويچه كوتاه ‌تر تلفات رواناب بيشتري نسبت به مزرعه ديگر  داشته و هرچه دبي و دور آبياري كمتر شد مقدار راندمان كاربرد آبياري افزايش يافت، به طوري كه در دوره‌اي آبياري بيشتر با كاهش دبي از 0/64 ليتر بر ثانيه به 0/22 ليتر بر ثانيه، مقدار راندمان حدود 40 درصد افزايش داشت، همچنين بيشترين مقدار راندمان در دور آبياري 3 روز و دبي 0/22 ليتر بر ثانيه اتفاق افتاد. تلفات نفوذ عمقي در مزرعه مؤسسه تحقيقات بيشتر از مزرعه پرديس بود. همچنين در دبي­‌ها و دورهاي آبياري كمتر (مانند دور آبياري 3 روز و دبي­ 0/3 ليتر بر ثانيه در مزرعه موسسه تحقيقات و دور آبياري 3 روز و دبي 0/22 ليتر بر ثانيه در مزرعه پرديس)، تفاوت بين مقادير حداقل و حداكثر رطوبت خاك در هر دو مزرعه كمتر بود. مدل شبيه‌سازي فصلي توانايي خوبي در ارزيابي عملكرد آبياري جويچه‌اي در شرايط مختلف مديريت آب در مزرعه داشت.