تأثير مصرف زئوليت در تلفيق با كودهاي شيميايي و آلي بر عملكرد كمّي و كيفي آفتابگردان

به منظور بررسي تأثير كاربرد زئوليت در مصرف تلفيقي ‌با كودهاي آلي و شيميايي در سامانه هاي حاصلخيزي متداول تلفيقي و ارگانيك برعملكرد، اجزاء عملكرد و ويژگي هاي كيفي آفتابگردان(Helianthus annuus L.)، آزمايشي مزرعه اي در سال زراعي 1390 اجرا شد. آزمايش در مزرعه ي تحقيقاتي دانشكده ي كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با 11 تيمار و سه تكرار اجرا گرديد. تيمارها در سه دسته شيميايي، آلي و تلفيقي با و بدون زئوليت مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه تيمارهاي مختلف كودي بر اكثر صفات مورد بررسي شامل عملكرد دانه و اجزاي آن، عملكرد روغن و غلظت عناصر در برگ در سطح آماري يك درصد تأثير معني‌داري داشتند. حداكثر عملكرد دانه به عنوان مهم‌ترين صفت مورد بررسي از تيمار تأمين50 درصد نيتروژن مورد نياز گياه از طريق كود دامي كمپوست شده زئوليتي همراه تأمين 50 درصد از نيتروژن از طريق كود شيميايي اوره به مقدار 2539 كيلوگرم در هكتار به دست آمد. در تمامي روش هاي تغذيه اي، كاربرد زئوليت نسبت به عدم مصرف آن سبب افزايش عملكرد روغن گرديد. بيشترين مقدار عملكرد روغن از تيمار تأمين 50% نيتروژن از طريق كمپوست دامي همراه با تأمين 50% نيتروژن از طريق اوره و با كاربرد 9 تن در هكتار زئوليت (به ميزان 1165 كيلوگرم بر هكتار) به دست آمد. در نهايت مي‌توان تأمين نيتروژن مورد نياز گياه از طريق سيستم تلفيقي كود شيميايي و دامي از منبع كمپوست زئوليتي را به‌عنوان تيمار برتر و گامي در راستاي كاهش مصرف نهاده هاي شيميايي و تحقق اهداف كشاورزي پايدار معرفي نمود.