اثر سطوح مختلف بيوچار بر خواص فيزيكي خاك با بافت هاي مختلف

بيوچار زغال تهيه شده از زيست توده هاي گياهي و حيواني است كه سوختن آن در حضور اكسيژن كم و يا عدم حضور اكسيژن انجام مي شود. بيوچار به دليل ساختارمتخلخلي كه دارد سبب بهبود شرايط فيزيكي خاك مي شود. از اين رو پژوهش حاضر به منظور بررسي كاربرد سطوح مختلف بيوچار بر برخي خواص فيزيكي و شيميايي50 و 75 تن در هكتار بيوچار توليد شده از كاه و كلش گندم در دماي 500 درجه ، چهار نوع بافت خاك در شرايط گلخانه اي انجام شد. سطوح صفر (شاهد)، 25سانتي گراد در چهار نوع خاك با بافت هاي لوم شني، لومي، لوم رسي و رسي در 3 تكرار و در قالب طرح كاملاً تصادفي اعمال گرديد. چهل روز پس از اختلاط خاك وبيوچار و تعيين نمودن رطوبت در حد ظرفيت مزرعه اي، ساير پارامترهاي فيزيكي و شيميايي خاك (رطوبت خاك در نقطه پژمردگي دائم، چگالي ظاهري و حقيقي،هدايت هيدروليكي اشباع و ظرفيت تبادل كاتيوني) با نمونه گيري از خاك اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد كه كاربرد بيوچار سبب بهبود وضعيت فيزيكي خاك با95 و 52 درصدي آب قابل دسترس، تخلخل، هدايت هيدروليكي و ،13 ، بافت هاي مختلف مي گردد به نحوي كه كاربرد 75 تن در هكتار بيوچار سبب افزايش 45ظرفيت تبادل كاتيوني نسبت به عدم كاربرد بيوچار گرديد. با توجه به نتايج به دست آمده در اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه استفاده از بيوچار به عنوان يكاصلاح كننده به خصوص در خاك هاي سنگين بافت كه براي بهبود وضعيت زهكشي و نفوذ و همچنين در خاك هاي سبك بافت كه ظرفيت نگهداري آب كمي دارنداستراتژي مناسبي است.