اثر آبگريزي لايه سطحي خاك بر ميزان تبخير از سه خاك با بافت متفاوت

كاهش تلفات آبياري در اثر تبخير سطحي با استفاده از آبگريزي در خاك سطحي مي تواند كمك قابل توجهي در حفظ آب در شرايط كنوني كه كشورمان دچار كمبود آب است، داشته باشد. در پژوهش حاضر، اثر ايجاد لايه آبگريز در خاك سطحي به صورت لايه مالچ ضد تبخير در سه خاك لوم شني، لوم و لوم رسي مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور، خاك ها به صورت مصنوعي در چهار غلظت متفاوت و به روش زمان نفوذ قطره آب براي حصول چهار درجه مختلف آبگريزي با اسيد استئاريك آبگريز شدند و اثر آن به‌صورت لايه سه سانتي متري آبگريز سطحي بر ميزان تبخير از لايسيمترهاي كوچك (با ارتفاع و قطر 30 سانتي متر) استقرار يافته در خاك بررسي گرديد. آزمايش ها در مزرعه اي در اطراف شهرستان مرند (با مختصات جغرافيايي  شمالي و  شرقي) در تابستان 1395 انجام گرفت. آزمايش ها در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي با پنج تيمار درجه آبگريزي و در سه تكرار اجرا شد كه پس از تجزيه و تحليل آن توسط نرم‌افزار SPSS و با آزمون دانكن (سطح احتمال 5 درصد)، مقايسۀ ميانگين بين ميزان تبخير در درجه هاي آبگريزي مختلف براي هر سه خاك انجام شد. نتايج نشان دهنده كاهش معني دار مقدار تبخير در هر سه خاك داراي لايه سطحي آبگريز بود. همچنين افزايش درجه آبگريزي باعث كاهش بيش‌تر تبخير سطحي گرديد. بيش‌ترين ميزان كاهش تبخير با افزايش درجه آبگريزي نسبت به تيمار شاهد (با درجه آبگريزي صفر) در خاك هاي لوم شني، لوم و لوم رسي به ترتيب 3/78، 2/42 و 1/30 درصد بود.