تأثير داده‌هاي پايه و مقياس زماني در انتخاب روش منطقه‌بندي خشكسالي

يكي از مسائلي كه در مطالعات خشكسالي مورد بحث است توسعه مطالعات نقطه‌اي به گستره مكاني و به‌عبارت بهتر مطالعات منطقه‌اي خشكسالي مي‌باشد. در بخش اول در اين تحقيق به‌منظور بررسي اثر تغييرات ايجاد شده در توزيع احتمالاتي مقادير بارندگي در روش SPI بر توزيع مكاني خشكسالي، ابتدا از بارش و سپس از SPI به‌عنوان داده پايه استفاده شد. نتايج به‌دست آمده برحسب مقياس زماني و روش مورد استفاده در تحليل منطقه‌اي در حوضه آبريز تالاب انزلي كاملاً متفاوت بود. نتايج به‌دست آمده نشان داد با كاهش تداوم زماني مورد مطالعه به كم‌تر از 1 سال، درحاليكه با استفاده از شاخص SPI منطقه كاملا همگن است و كل حوضه عملاً يك منطقه به‌حساب آورده مي‌شود، از نظر بارش منطقه همگن به‌شمار نمي‌آيد. نتيجه مهم به‌دست آمده آن بود كه در تحليل مكاني خشكسالي، برخلاف آنچه كه مرسوم است بايد ابتدا منطقه‌بندي بر اساس بارش صورت پذيرد و سپس در زون‌هاي به‌دست آمده خشكسالي مورد بررسي قرار گيرد. در بخش دوم تحقيق مقايسه‌اي بين سه روش معمول در تحليل منطقه‌اي يعني خوشه‌بندي سلسله مراتبي، خوشه‌بندي افرازي و گشتاورهاي خطي بر روي مقادير بارندگي و همين‌طور SPI صورت گرفت. نتايج نشان داد استفاده از روش گشتاورهاي خطي در مقابل روش‌هاي خوشه‌بندي، در منطقه مورد مطالعه، مناسب‌تر است. نتيجه مهم به‌دست آمده از اين بخش آن بود كه با كاهش مقياس زماني مورد مطالعه تفاوت ميان روش‌هاي منطقه‌بندي معني دارتر و انتخاب روش منطقه‌بندي از اهميت بيش‌تري برخوردار مي‌گردد.