بررسي سطوح مختلف تامين آب در باغات پسته با استفاده از الگوريتم سبال (مطالعه موردي دشت سيرجان)

با توجه به روند توسعه باغات پسته در بسياري از استان‌هاي كشور و با توجه به كمبود شديد منابع آب در اين مناطق، امكان تامين آب مورد نياز درختان پسته در بسياري از مواقع فراهم نيست. براي مديريت مطلوب در شرايط كمبود آب، بررسي سطوح مختلف تامين آب در مراحل رشد پسته ضروري است. هدف از اين مطالعه، تعيين وضعيت تامين آب در مراحل مختلف رشد پسته با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي و الگوريتم سبال در دشت سيرجان است. تبخير تعرق واقعي پسته با استفاده از الگوريتم سبال و تصاوير لندست 8 برآورد گرديد و با استفاده از تصاوير لندست 7 صحت‌سنجي شد. اين مدل قادر بود با درصد خطاي حدود 20 درصد (6/0 ميليمتر بر روز) و مشابه با ساير تحقيقات، تبخير تعرق واقعي پسته را برآورد كند. نتايج بررسي نشان داد در دشت سيرجان در مرحله سوم رشد (انتهاي تير تا انتهاي شهريور) به دليل افزايش نياز آبي پسته، تامين آب ناكافي منجر به كم‌آبياري 30 درصدي شده است. براي مديريت بهتر كم آبياري، ميتوان با كاهش آبياري در مرحله دوم و افزايش آبياري در مرحله سوم كاهش عملكرد را تعديل كرد. در دشت سيرجان، در مجموع متوسط كم‌آبياري برابر 17 درصد و در حد آستانه قابل تحمل براي گياه بوده است. نتايج بدست آمده نشان داد، درخت پسته در سطوح كم شوري آب، به كم‌‌آبياري (تا 26 درصد) مقاوم است. در شوري آب بالاي 4000 (µmho/cm) تاثير توامان كم‌آبياري و شوري تشديد شده و عملكرد محصول در اثر كم آبياري با شدت بيشتري كاهش پيدا مي‌كند.