تاثيرسوپر جاذب معدني بر برخي خواص خاك و شاخص هاي رشد پياز خوراكي(Allium cepa ) در شرايط كم آبياري

امروزه يكي از روش هاي كاربردي درجهت ذخيره رطوبت در خاك و افزايش راندمان آبياري به خصوص در شرايط كم آبي، استفاده از مواد سوپرجاذب از جمله پوميس است. به منظور بررسي اثر پوميس بر خواص شيميايي و فيزيكي خاك و شاخص هاي رشد و دور آبياري پياز در دو نوع خاك ريز و درشت بافت، آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي به صورت فاكتوريل با سه فاكتور نوع خاك ( با دو سطح لوم شني و لوم رسي)، دور آبياري (با دو سطح هر هفت و هر چهار روز يك بار) و پوميس( با چهار سطح‌0 ،2.5، 5 و 7.5 درصد وزني) در سه تكرار انجام شد. نتايج نشان داد كه افزايش سطوح پوميس توانست وزن خشك سوخ، قطر سوخ، ارتفاع سوخ، تعداد فلس و غلظت عناصر فسفر و پتاسيم در پياز و نيز غلظت عناصر فسفر و پتاسيم قابل جذب خاك و CEC خاك را افزايش دهد. كاربرد پوميس در هيچ يك از دو نوع خاك باعث شوري بيشتر از 5 دسي زيمنس بر متر نشد. افزايش سطح پوميس در هر دو نوع خاك توانست pH خاك و فشردگي خاك را به طور معني داري كاهش دهد. در اكثر موارد بين دو سطح 5 و 7.5 درصد وزني پوميس اختلاف معني داري وجود نداشت. بين دورهاي آبياري 7 و 4 روز يكبار در هيچ كدام از صفات تفاوتي وجود نداشت. مي توان نتيجه گرفت كه با كاربرد 5 درصد وزني پوميس مي توان دور آبياري پياز را از 4 روز به 7 روز يكبار افزايش داد.