ارزيابي تغييرات مكاني برخي شاخص‌هاي كيفي آب زيرزميني دشت اردبيل به منظور كاربرد در سامانه‌هاي آبياري

افت كمي و كيفي آبهاي زيرزميني در سالهاي اخير، لزوم مديريت صحيح برداشت آب از اين منابع ارزشمند را نشان ميدهد. يكي از راهكارهاي مهم در راستاي اين هدف، پايش مداوم آب زيرزميني از نظر كيفي ميباشد.در تحقيق حاضر، تعداد 12 پارامتر كيفي آب مربوط به تعداد 63 حلقه چاه در دشت اردبيل در خرداد ماه سال آبي 9291 اندازه‌گيري شد و سپس شاخص‌هاي كيفيت آب مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد، آب زيرزميني دشت اردبيل با ميانگين شاخص‌هاي EC و SAR به ترتيب 1405.7 ميكروزيمنس بر سانتي‌متر و 2.8 در كلاس C3S1 از نظر طبقه بندي ويلكوكس قرار داشته و داراي محدوديت كم تا متوسط از نظر شوري و بدون محدوديت از نظر نفوذ آب در خاك مي‌باشد. شاخص‌هاي RSC، KR و PI كه به نوعي خطر سديم را بيان مي‌كنند، به ترتيب با ميانگين‌هاي 4.5، 0.6 و 53.8 نشان دهنده عدم وجود محدويت ناشي از سديم و كيفيت مناسب از اين نظر بود. شاخص CR با ميانگين 0.85 نيز بيان كننده عدم وجود خطر خورندگي آب زيرزميني بود. بررسي پارامترهاي Na و Cl نيز بيان كننده محدويت متوسط از نظر سميت آب براي گياهان كشت شده در دشت اردبيل بود. از سوي ديگر نقشه‌هاي پهنه بندي شاخص‌ها نشان داد، مقدار شوري در بسياري از نقاط دشت داراي محدويت كم تا متوسط و در قسمت‌هاي شرقي و جنوبي به ترتيب داراي بدون محدويت و محدويت شديد مي‌باشد. اكثر نقاط دشت از نظر شاخص SAR داراي عدم محدويت بوده و فقط بخش كمي از قسمت جنوبي دشت داراي محدويت متوسط بود. بررسي شاخص LSI نشان داد، در بيشتر نقاط دشت مقدار اين شاخص بزرگتر از صفر بوده و در نتيجه خطر گرفتگي قطره‌چكان‌ها وجود خواهد داشت.كيفيت آب از نظر شرب نيز مناسب بود.