تأثير آبياري بخشي منطقه ريشه و تراكم بوته بر عملكرد و بهره وري مصرف آب ذرت علوفه اي

به منظور بررسي تأثير روش‌هاي مختلف آبياري بخشي منطقه ريشه و تراكم بوته بر عملكرد و بهره وري مصرف آب گياه ذرت علوفه‌اي، آزمايشي به صورت اسپيليت پلات بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در 4 تكرار در سال زراعي 941393 در مؤسسه تحقيقات خاك و آب كرج اجرا شد. عامل روش آبياري در 3 سطح شامل آبياري كامل به صورت تمام جويچه‌اي، آبياري بخشي منطقه ريشه به صورت يك در ميان متناوب وآبياري بخشي منطقه ريشه به صورت يك در ميان ثابت در كرت‌هاي اصلي و عامل تراكم بوته در 3 سطح شامل تراكم‌ 75000، 85000 و 95000 بوته در هكتار در كرت‌هاي فرعي قرار گرفت. نتايج نشان داد بالاترين بهره وري مصرف آب عملكرد دانه در روش آبياري بخشي منطقه ريشه به صورت يك در ميان متناوب با 21.6 درصد افزايش نسبت به روش آبياري تمام جويچه‌اي حاصل گرديد. به طور كلي روش آبياري بخشي منطقه ريشه به صورت متناوب نسبت به ديگر روش‌هاي آبياري به منظور افزايش بهره وري آب برتري قابل توجهي داشت. بيشترين بهره وري آب عملكرد بيولوژيك‌تر (11.97 كيلوگرم در متر مكعب) و بهره وري آب عملكرد بيولوژيك خشك (3.91 كيلوگرم در مترمكعب) در تيمار آبياري جويچه‌اي يك در ميان متناوب و تراكم 85000 بوته در هكتار به ترتيب با افزايش 27.2 و 31.2 درصد نسبت به تيمار شاهد بدست آمد. بنابراين استفاده از روش آبياري بخشي منطقه ريشه به صورت متناوب به همراه تراكم 85000 بوته در هكتار براي بهبود بهره وري مصرف آب ذرت علوفه اي در منطقه كرج توصيه مي‌گردد.