كارايي مصرف آب گندم تحت شرايط تنش همزمان شوري و رطوبتي با كاربرد بايوچار برگ خرما

به منظور بررسي اثر بايوچار برگ خرما بر كارآيي مصرف آب و برخي مؤلفه هاي عملكرد گندم ( Triticum aestivum L) تحت تنش هاي توأم رطوبتي و شوري، آزمايشگلداني به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار و طي يك فصل زراعي ( 95 - 1394 ) در مركز تحقيقات كشاورزي استان بوشهر انجام گرفت.تيمارها شامل بايوچار برگ خرما (صفر و 3 درصد وزني)، فاصله آبياري ( 3 ، 7 و 12 روز) و شوري آب ( 1 / 1 ، 8 / 3 ، 8 و 12 دسي زيمنس بر متر) بودند. نتايج نشان داد كه اثرات بايوچار بر كارآيي مصرف آب و عملكرد گندم تحت تنش هاي توأم رطوبتي و شوري معني دار (P 0/05) بود. مقادير عملكرد دانه، وزن خشك ساقه و وزن خشك ريشه به ترتيب 22 ، 38 و 20 درصد افزايش داشت. مقادير تبخير و تعرق، كارآيي مصرف آب و رطوبت وزني خاك قبل از آبياري به ترتيب 6 / 18 ، 7 / 8 و 23 درصد افزايش داشت. مقادير پاسخ عملكردي گياه به تنش رطوبتي ( Ky ) براي عملكرد دانه، وزن خشك ساقه و وزن خشك ريشه به طور قابل توجهي كاهش داشت كه بيانگركاهش حساسيت گياه به تنش رطوبتي مي باشد. در اثر كاربرد بايوچار، مقادير شيب كاهش عملكرد و حد آستانه تحمل به شوري براي عملكرد دانه، وزن خشك ساقه ووزن خشك ريشه كاهش داشت كه بيانگر نقش بايوچار در افزايش مقاومت گياه به تنش شوري مي باشد. بنابراين، مي توان بايوچار برگ خرما را يك اصلاح كننده مؤثربراي افزايش توليد كشاورزي و بهره وري مصرف آب قلمداد نمود. با اين وجود، مطالعات بيش تري در شرايط مزرعه و خارج از گلدان توصيه مي شود.