بررسي تاثير سازه هاي اصلاحي بر روي زمان تمركز (مطالعه موردي: حوزه آبخيز ايذه)

برآورد زمان تمركز، يكي از مهمترين مباحث در مطالعات فيزيوگرافي و هيدرولوژي حوزه هاي آبخيز است . برآورد نسبتاً صحيح آن تأثير زيادي در محاسبۀ پارامترهاي هيدرولوژي، خصوصاً دبي اوج سيلاب دارد . احداث بندهاي اصلاحي در حوضه هاي آبخيز منتهي به مناطق مسكوني از راهكارهاي اجرايي جهت تغيير در زمان تمركز وكاهش شيب آبراهه ها شده كه در كنترل سيل و كاهش دبي پيك سيلاب تاثير بسزايي دارد. اين پژوهش با هدف ارزيابي اثر عمليات مكانيكي بر رفتار هيدرولوژي حوضه براساس شاخص سيلاب صورت گرفته است. در اين تحقيق با مطالعه منطقه و شرايط توپوگرافي و عمليات حفاظتي صورت گرفته، تغييرات زمان تمركز و دبي سيلاب در فاصله سالهاي قبل از سال 84 تا بعد از سال 89 از اجراي سازه هاي اصلاحي مورد مقايسه قرارگرفت. دوره بازگشت جهت محاسبات از 25 / 1 تا 100 سال انتخاب گرديد در اين زمينه پارامترهاي تعداد وارتفاع بندها، گروه هيدرولوژيكي خاك، شيب آبراهه، زمان تمركز، هيدرولوژي منطقه، مساحت حوضه در هر زير حوزه اجرايي مورد بررسي قرارگرفت. نتايج نشان داد اجراي سازه هاي اصلاحي باعث افزايش زمان تمركز درپارسل هاي ( I28, I13, I12, I10, I9, I8, I6, I4) به ترتيب به ميزان 4 ، 74 / 8 ، 68 / 2 ، 43 / 1 ، 31 / 1 ، 01 / 2 ، 51 / 0 ، 78 / 11 درصد شده است. كمترين درصد افزايش زمان تمركز مربوط به پارسل شماره I13 با مقدار كمتر از 1 % و بيشترين مقدار افزايش زمان تمركز مربوط به I28 ، با مقدار 78 / 11 درصد مي باشد. همچنين، در اثر احداث سازه هاي مذكور، زمان تمركز در محل خروجي حوضه بين 26 / 0 تا 98 / 0 ساعت افزايش خواهد يافت