آبياري با نسبت‌هاي مختلف پساب و اثرات آن بر خصوصيات شيميايي خاك

با توجه به لزوم استفاده مجدد از فاضلاب تصفيه شده براي كشاورزي در مناطق خشك و همچنين اهميت تحقيقات در زمينه سرنوشت مواد اضافه شده به خاك توسط فاضلاب از نظر انتقال به عمق خاك، آزمايشي در زميني به مساحت 40 متر، در قالب طرح فاكتوريل در سه تكرار در شهر كرمان در سال 1392انجام شد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل آبياري، 100 درصد با آب چاه=1I، 50 درصد با آب چاه و 50 درصد با پساب=2I و 100 درصد با پساب =3I بودند. در اين پژوهش دور آبياري 6 روز و آبياري به مدت 120 روز انجام پذيرفت. همچنين نمونه‌برداري از قسمت مياني هر كرت و در دو عمق 300 6030 سانتي‌متر صورت گرفت. نتايج نشان‌دهنده كاهش ميزان اسيديته، افزايش شوري، افزايش نسبت جذب سديم، افزايش فسفر فسفاتي، افزايش نيتروژن نيتراتي و افزايش تجمع فلزات سنگين خاك آبياري شده با پساب در مقايسه با خاك آبياري شده با آب چاه بود. همچنين ميزان عناصر شيميايي اندازه‌گيري شده در دو عمق مورد بررسي نشان داد كه با افزايش عمق ميزان اسيديته و فلزات سنگين افزايش ولي ميزان شوري، نسبت جذب سديم، نيتروژن نيتراتي، فسفرفسفاتي و كربن آلي كل با افزايش عمق كاهش مي‌يابند.