بررسي تعدادي از سامانه هاي آبياري قطره اي در باغ هاي كيوي شرق استان گيلان

با توجه به كمبود منابع آب، بهره­گيري از شيوه­هاي نوين آبياري در كشاورزي امري اجتناب ناپذير است. استفاده از روش آبياري قطره­اي به­دليل پتانسيل بالقوه در توزيع يكنواخت آب، راه حل مناسبي به­منظور استفاده بهينه از منابع آب مي­باشد. استفاده از سامانه­هاي آبياري قطره­اي در نقاط مختلف كشور از جمله استان گيلان در چندسال اخير رو به افزايش گذاشته است. حفظ و برقراري حداكثري راندمان­هاي آبياري، كاهش هزينه­هاي تأسيس، بهره­برداري و نگهداري و افزايش عمر اقتصادي سيستم­هاي آبياري قطره­اي ضرورت ارزيابي عملكرد آن­ها را در شرايط واقعي ايجاب مي­نمايد. بدين منظور از بين تعداد زياد باغ­هاي كيوي موجود در مناطق چابكسر، رودسر، كلاچاي و املش واقع در شرق استان گيلان 33 باغ انتخاب و پارامترهاي ضريب يكنواختي، يكنواختي پخش قطره­چكان­ها، راندمان پتانسيل كاربرد چارك پايين و ضريب تغييرات قطره­چكان­ها محاسبه شد. نتايج به ­دست آمده نشان داد كه منطقه چابكسر با يكنواختي پخش 63/82 و كلاچاي با 12/72 درصد به ­ترتيب بيش­ترين و كم­ترين مقدار را داشتند. همچنين ميانگين ضريب يكنواختي از 18/77 درصد براي كلاچاي تا 93/84 درصد براي املش متغير بود. مقدار ضريب تغييرات ساخت در سامانه­هاي آبياري قطره­اي مناطق مورد تحقيق بيش­تر از 15 درصد بود كه در سطح غير قابل قبول قرار گرفت. به­طور كلي عملكرد سيستم­هاي آبياري مناطق چابكسر، رودسر و املش در سطح خوب و كلاچاي در سطح قابل قبول ارزيابي شد.