تأثير سطوح مختلف آبياري بر كارايي مصرف آب بر اساس دانه ذرت و تغييرات رطوبتي خاك

تحقيق درباره پاسخ گياهان به كم‌آبياري در نواحي با منابع آبي محدود بااهميت است و منجر به كاهش مصرف آب در كشاورزي مي‌شود. پژوهش حاضر در سال زراعي 94-1393 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي شهرستان دزفول واقع در استان خوزستان به‌صورت طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تيمار 60، 80، 100 و 120 درصد نياز آبي گياه روي ذرت (رقم سينگل كراس 704) تحت آبياري سطحي و در چهار تكرار اجرا شد. فصل رشد به چهار دوره تقسيم و در هر دوره رطوبت در اعماق مختلف خاك اندازه‌گيري شد. در مرحله آخر رشد عملكرد دانه گياه و كارايي مصرف آب بر اساس عملكرد دانه اندازه‌گيري شد. نتايج به‌دست آمده حاكي از اختلاف معنا‌دار در سطح 1 درصد در اثر كاربرد سطوح مختلف آبياري بر عملكرد دانه است. تيمار 120 درصد نياز آبي گياه موجب افزايش عملكرد دانه در ذرت شد و تيمار 60 درصد نياز آبي گياه به‌دليل كاهش رشد رويشي و به‌تأخير افتادن گرده‌افشاني و رسيدگي فيزيولوژيكي، كاهش عملكرد را نشان داد. بيشترين كارايي مصرف آب بر اساس عملكرد دانه در تيمار80 درصد (kg/m^32.07) و كمترين كارايي مصرف آب بر اساس عملكرد دانه در تيمار 60 درصد نياز آبي گياه ( kg/m^31.35) به‌دست آمد. همچنين، در اعماق مختلف خاك از جنبه رطوبت بين تيمارها اختلاف معنا‌داري مشاهده شد.