تأثير كم‌آبياري بر بهره‌وري مصرف آب، عملكرد و اجزاي آن در گياه پنبه (رقم ’ورامين‘)

محدوديت منابع، استفاده بهينه آب در كشاورزي را الزامي كرده است. براي بهينه‌سازي مصرف آب گياه پنبه، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خردشده، در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار، در حاجي‌آباد (استان هرمزگان) اجرا شد. تيمارها سه سطح آبياري (100، 80 و 60 درصد نياز آبي) و دو سيستم آبياري (قطره‏اي سطحي و زيرسطحي) بود. نتايج نشان داد در هر دو سيستم، گياهان تحت تيمارهاي 60 و 80 درصد، به‌ترتيب 3200 و 1500 مترمكعب آب در هكتار نسبت به آبياري كامل، صرفه‌جويي داشت. نسبت به تيمار شاهد (آبياري كامل) بهره‌وري آب در گياهان تحت تيمار 80 درصد، 0.7 درصد افزايش و در تيمار 60 درصد 3.8 درصد كاهش داشت. در عملكرد گياهان تحت تيمارهاي 60 و 80 درصد نياز آبي نسبت به آبياري كامل، به‌ترتيب 37.2 و 15.6 درصد، تعداد غوزه 37 و 9.5 درصد و وزن غوزه 24.5 و 3 درصد كاهش داشت. عملكرد محصول، بهره‌وري آب، تعداد غوزه در بوته و وزن غوزه در سيستم آبياري قطره‌اي زيرسطحي نسبت به قطره‌اي سطحي 12.1، 12.7، 27.2 و 17.5 درصد بيشتر بود. بنابراين، آبياري قطره‌اي زيرسطحي با 80 درصد نياز آبي در كشت پنبه راهكار مناسبي براي صرفه‌جويي در مصرف آب و افزايش بهره‌وري در دوره‌هاي خشك‌سالي منطقه است.