برنامه‌ريزي آبياري سويا با استفاده از اختلاف دماي هوا و پوشش گياهي

شاخص تنش آبي گياه كه تابعي از اختلاف دماي پوشش گياهي با دماي هواست، روش مطمئني براي زمان‌بندي آبياري و وضعيت آب در گياهان است. اين تحقيق با هدف برنامه‌ريزي آبياري سويا با استفاده از شاخص تنش آبي گياه در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان اجرا شد. براي اين منظور سويا تحت چهار سطح آبياري I1، I2،  I3و I4 به‌ترتيب با 100، 80، 60 و 40 درصد نياز آبي كشت شد. بر اساس نتايج، متوسط شاخص تنش آبي گياه در طول دوره رشد براي تيمارهاي  I1، I2،  I3و I4 به‌ترتيب 0.18، 0.37، 0.61 و 0.84 محاسبه شد، به‌طوري كه به‌ازاي هر واحد كاهش آب آبياري، شاخص تنش به ميزان 0.15 درصد افزايش يافت. رابطه بين عملكرد دانه سويا و CWSI نيز نشان داد كه همبستگي آن با 0.98r= در سطح 5 درصد معنادار است و با افزايش ميزان شاخص تنش آبي گياه مقدار عملكرد محصول كاهش مي‌يابد، به‌طوري كه بيشترين و كمترين عملكرد به‌ترتيب در تيمارهاي I1 و I4 برابر با 1764.7 و 466.1 كيلوگرم بر هكتار به‌دست آمد. با توجه به تيمار بدون تنش (I1)، حد آستانه 0.18=CWSI مبناي محاسبه زمان آبياري با استفاده از شاخص تنش آبي قرارگرفت. در نهايت، نيز رابطه   به‌منظور تعيين زمان آبياري سويا با استفاده از اختلاف دماي برگ و هوا براي كل دوره رشد تعيين شد.