بررسي اثرگذاري گونه‌هاي درختي بر گسيل گازهاي گلخانه‌اي از خاكِ جنگل‌هاي دست‌كاشت (مطالعه موردي: ساري)

انباشتﮔﺎزهاي ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ‌اي در نيوار زمين گرمايش فراگير و پي‌آيند آن تغيير اقليم را در پي داشته است. براي كاهش تغيير اقليم و سازگاري با آن راهكارهايي چند پيشنهاده شده است. كاشت درختان ﺟﻨﮕلي و مديريت كاهش فرآيندهاي واكافت مواد آلي خاك، به ترتيب راهكارﻫﺎيي براي به دام‌اندازي دي‌اكسيد كربن نيوار و كاهش گسيل گازهاي گلخانه به نيوار مي‌باشند. هدف اين پژوهش بررسي اثرگذاري گونه‌هاي درختي بر گسيل گازهاي گلخانه‌اي (CO2، CH4 و N2O) از خاك جنگل‌هاي دست‌كاشت در ساري مي‌باشد. در اين پژوهش جنگل‌كاري‌هاي20 ساله با گونه‌هاي درختي افراپلت، توسكا، بلوط، بلندمازو، صنوبر و زربينِ برگزيده و شار گسيل گازهاي CO2، CH4 و N2O از خاكِ توده‌هاي درختي براي دو فصل تابستان و زمستان اندازه‌گيري شد. در هر توده درختي 3 محفظه گردآوري گاز در ژرفاي10 سانتي‌متري خاك نصب شد. نوع و شار گسيل گازها با دستگاه گازكروماتوگرافي اندازه‌گيري شد. يافته‌ها گوياي تفاوت بسيار معني‌دار (P≤0.01) نرخ گسيل گازهاي CO2، CH4 و N2O از خاك در توده‌هاي درختي در فصل تابستان بود، ولي در فصل زمستان تنها نرخ گسيل گاز CO2 تفاوت معني‌داري (P≤0.05) در ميان توده‌هاي درختي نشان داد. يافته‌هاي دسته‌بندي تاپسيس نشان داد كه از خاك گونه‌هاي بلوط، افراپلت، زربين، توسكا و صنوبر به ترتيب گازهاي گلخانه‌اي كم‌تري گسيل مي‌شود. از اين رو پيشنهاد مي‌شود در آينده براي جنگل‌كاري به اين مورد توجه شود.