بررسي اثر تغييرات اقليمي و كاربري اراضي بر توزيع مكاني مناطق كشت ذرت در استان خوزستان

تغيير اقليم يك چالش اساسي براي توليد محصولات كشاورزي بوده و اثرات آن بر اساس ويژگي‌هاي محلي هر منطقه و نوع سيستم توليد متفاوت است. به همين دليل براي كاهش خسارت در توليدات كشاورزي در وضعيت موجود و استفاده از پتانسيل‌هاي در حال ظهور آينده، تعيين تغييرات ايجاد شده در نواحي، ارتقاء ظرفيت سازگاري و تاب‌آوري از اهميت بسزايي برخوردار است. از اين رو، در اين مقاله تلاش گرديده است تغييرات فضايي نواحي مناسب كشت ذرت آينده استان خوزستان با استفاده از سناريوهاي تغيير اقليم تا دهه 2050 شبيه‌سازي گردد. چارچوب روش‌شناسي اين پژوهش، طبقه‌بندي آگرو‌اكولوژيك مي‌باشد. اين طبقه‌بندي با تركيب دو گروه از مؤلفه‌هاي اقليمي (دما تحت سناريوهاي مختلف) و غير اقليمي (كاربري اراضي) شامل خاك، شيب، اراضي فارياب و مناطق داراي كشاورزي مديريت شده با استفاده از فرآيند واكاوي سلسله مراتبي انجام شده است. داده‌هاي اقليمي وضعيت موجود و آينده از مركز بين المللي WorldClim براي سناريوهاي RCP 2.6، RCP 4.5 و RCP 6 به ترتيب به عنوان سناريوهاي خوش‌بينانه، مياني و بدبينانه براي 12 مدل GCM تهيه و ميانگين‌گيري گرديد. نتايج به دست آمده بيان كرد نواحي مناسب جهت كشت ذرت تا سال 2050؛ 65 % در AEZ1 (اولويت بالا) و 36% براي AEZ2 (اولويت متوسط بالا) كم مي‌شود. و ذرت عمدتاً در نواحي شمال غربي استان كشت خواهد شد و نواحي جنوب شرق شرايط كشت خود را از دست مي‌دهند. اين درحاليست كه در وضعيت فعلي، ناحيه جنوب شرق به عنوان يكي قطب‌هاي كشت ذرت استان خوزستان شناخته مي‌شود و استمرار كشت اين گياه صرفاً با اتخاذ تدابير دقيق مديريتي احتمالاً مقدور خواهد بود.