امكان‌سنجي انتقال باطله‌هاي معدن روباز انگوران از طريق حفريات موجود زيرزميني

افزايش ساليانه‌ عمق كاواك معدن روباز انگوران به ‌همراه محدوديت‌هاي فني، توپوگرافي و ژئومكانيكي گسترش كاواك، موجب كاهش بهره‌وري و افزايش هزينه‌ ترابري مي‌‌شود. با توجه به وجود حفريات زيرزميني در بخش گوگردي ذخيره معدني، در اين تحقيق تلاش شد تا راهكارهاي فني قابل اجرا براي كاهش هزينه‌هاي ترابري باطله‌ معدن روباز با استفاده از فضاهاي موجود زيرزميني معدن شناسايي و تحليل شود. بدين منظور ابتدا شبكه حفريات زيرزميني موجود معدن با كمك نرم‌افزار ميكروماين مدلسازي شد، سپس تعيين محدوده‌ نهايي معدن روباز براي مشخص‌شدن عمق نهايي و محدوده‌ گسترش كاواك روباز انجام گرفت و با بررسي انطباق اين مدل‌ با شبكه‌ زيرزميني، طرح كلي حفريات زيرزميني واسطه‌اي قابل اجرا براي تعيين مسيرهاي مختلف خروج مواد استخراج ‌شده كاواك نهايي در قالب هفت سناريوي مختلف انجام شد. در ادامه، احجام كاري حفريات واسطه‌اي براي هر سناريو تعيين شد و با مقايسه سناريوها بر اساس مدت زمان اجرا، تناژ باطله‌برداري مورد نياز  و هزينه‌ عملياتي احداث حفريات، سناريوي ششم  به عنوان سناريوي برتر انتقال مواد باطله بخش روباز معدن  پيشنهاد شد. بر مبناي اين سناريو، تخليه باطله روباز از طريق سه تراز مختلف بسته به تراز كاري عمليات انجام مي‌گيرد. بازكننده‌ اصلي كانه‌ريز مايلي است كه از انتهاي تونل بالايي انشعاب مي‌يابد تا باطله‌هاي استخراجي حمل‌شده از طريق سازه‌ ياد شده تخليه و به تونل باربري اصلي منتقل شوند. ميانبري از اين كانه‌ريز منشعب مي‌شود و در تراز 2804 به كاواك نهايي مي‌رسد و با احداث رمپ زيگزاگي منشعب از رمپ اصلي موجود بخش زيرزميني معدن، اتصال به كاواك نهايي در تراز 2768 متري، فراهم مي‌شود. پياده‌سازي اين سناريو همچنين موجب تامين مصالح مورد نياز براي عمليات پركردن بخش زيرزميني مي‌شود.