تعيين حساسيت رسوبات درياچه مهارلو به فرسايش بادي و جهت حركت گردوغبار حاصل از آن

فرسايش بادى از مهم ترين فرآيندهاى طبيعى در مناطق خشك و نيمه خشك است. در سال هاي اخير با خشك شدن درياچه ها و تالاب ها، توليد گردوغبار از سطح آن ها در حال افزايش است. درياچه مهارلو يكي از درياچه هاي شور ايران است كه در سال هاي گذشته سطح آن در حال خشك شدن بوده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي حساسيت رسوبات درياچه مهارلو به فرسايش بادي و تعيين جهت حركت گردوغبار حاصل از رسوبات درياچه است. در اين پژوهش، بافت رسوبات نمونه برداري شده تعيين و با ترسيم گلباد و گل طوفان جهت حركت بادهاي غالب و فرساينده مشخص و مقدار غلظت گردوغبار منطقه طي يك دوره بررسي شد. نتايج دانه بندي و هيدرومتري رسوبات نشان داد كه بيش از 60 درصد رسوبات تشكيل دهنده درياچه مهارلو از ذرات سيلت است. همچنين نتايج حاصل از گلباد و گل طوفان ترسيم شده از منطقه نشان دهنده اين است كه جهت حركت بادهاي غالب و نائب غالب، غربي و شمال غربي و باد فرساينده نيز غربي است. بنابراين، با توجه به نتايج حاصل از تعيين غلظت گردوغبار حاصل از دو نمونه بردار TSP و PM 2.5  از اطراف درياچه، مي توان گفت كه مقدار گردوغبار جمع آوري شده ناشي از رسوبات درياچه بالاتر از حد معمول بوده است. با توجه به جهت باد غالب منطقه، گردوغبار ايجادشده، روستاهاي اطراف درياچه و شهرستان سروستان را بيشتر تحت تأثير قرار مي دهد. بنابراين با توجه به درصد فراواني ذرات تشكيل دهنده رسوبات درياچه مهارلو و حساسيت زياد آن ها به فرسايش بادي، اين معضل در آينده نزديك متوجه ديگر شهرستان هاي استان فارس و حتي استان هاي اطراف نيز خواهد شد.