استدلال قياسي و سياست گذاري خارجي؛ مطالعه موردي: قياس هاي تاريخي مورد استفاده قياسگران خارجي درباره مسئله هسته اي ايران

ANALOGICAL REASONING an‎d FOREIGN POLICY-MAKING (Case study: The Historical Analogies used by Foreign Analogizers about Iran's Nuclear Issue)

مسئله هسته ­اي به عنوان يكي از مسائل مهم سياست خارجي ايران توسط پژوهشگران اين حوزه و بر اساس رويكردهاي نظري مختلفي مورد بررسي قرار گرفته است. استدلال قياسي يكي از رويكردهاي شناختي در تحليل سياست خارجي است كه در تحليل سياست خارجي ايران كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر اين است كه با استفاده از رويكرد استدلال قياسي، قياسهاي تاريخي به كار گرفته شده درباره مسئله هسته‌اي ايران بين سال­هاي 2016-2003 را بررسي كرده و تلاش كرده نشان دهد چگونه مقامات دولتي و تحليلگران خارج از ايران، در مواجهه‌ با رويداد جاري مسئله هسته‌اي ايران از گذر قياس اين رويداد با رويدادهاي تاريخي، نبردي قياسي را شكل داده‌اند. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه «قياس مونيخ»، «قياس يالتا»، «قياس نيكسون-چين كمونيست»، «قياس اتحاد شوروي»، «قياس ريكياويك» و «قياس كره شمالي»، قياس ­هايي هستند كه قياس گران با بهره گيري از آنها، استدلال‌هاي خود را در مواجهه با موقعيت جاري «مسئله هسته‌اي ايران» مبني بر موافقت يا مخالفت با مذاكرات هسته اي، بيان و از اين طريق كوشيده ­اند به تبيين يا توجيه سياست هاي خود و اقناع افكار عمومي بپردازند.

The nuclear issue as one of the important issues of foreign policy of Iran has been studied by researchers of this field based on various theoretical approaches. Analogical reasoning is one of the cognitive approaches in the analysis of foreign policy that has been neglected in Iran's foreign policy analysis. This research using analogical reasoning study aims to identify the historical analogies employed on the Iranian nuclear issue during the years 2003-2016 and tries to show that how some senior government officials and analysts outside Iran have shaped some analogical battle in dealing with the Iran's nuclear issue in terms of comparing this event with some other historical events. Research findings suggest that "The Munich Analogy", "The Yalta Analogy", "The Soviet unio‎n Analogy", "The Nixon-Red/China Analogy", "The Reykjavik Analogy" and "The North Korea Analogy" are analogies that government officials and analysts have used them to express their arguments about the current situation of "Iran's nuclear issue" and state their reasons for agreeing or disagreeing with the nuclear negotiations and through this, they have tried to justify their policies and persuade public opinion.