تغييرات تنوع اكوتيپي جمعيت‌هاي گونه بلندمازو (Quercus castaneifolia) در طبقات ارتفاعي مختلف جنگل (مطالعه موردي: جنگلهاي شرق استان گلستان)

آگاهي و شناخت تنوع ژنتيكي گونه ها براي سازگاري با تغييرات محيطي و بقاي طولاني مدت آنها و همچنين مديريت حفاظت منابع ژنتيكي جنگل بسيار مهم و حياتي است و بايد براي گونه‌هاي مهم صنعتي يا اكولوژيكي در اولويت مطالعه قرار گيرد. هدف از اين پژوهش بررسي تغييرات تنوع اكوتيپي جمعيت‌هاي بلندمازو در طبقه هاي ارتفاعي (ارتفاع پاييني، مياني و بالايي) شرق استان گلستان، با استفاده از فعاليت كيفي نشانگر بيوشيميايي پراكسيداز شاخه هاي دوساله در شش جمعيت مختلف بود. مطالعه كيفي نشانگر پراكسيداز با استفاده از الكتروفورز عمودي و به‎روش الكتروفورز ژل پلي اكريل آميد (PAGE) انجام شد. نتايج نشان داد كه جمعيت‌هاي طبقه هاي ارتفاعي از نظر ميزان تنوع در هر دو رويشگاه متفاوت بوده و جمعيت بالايي رويشگاه علي‌آباد كتول داراي بيشترين تنوع بودند. بنابر اين براي افزايش تنوع بايد ضمن تعيين پايه هاي شاخص اكوتيپي در محوطه‎هاي بذرگيري هر منطقه و كمك به تجديد حيات طبيعي آنها، نسبت به ‎جريان ژني از طريق بذر پايه‌هاي شاخص جمعيت هاي همجوار با شرايط اكولوژيك مشابه همراه با كنترل تعداد پايه‌هاي شاخص انتخابي با توجه به نياز افزايش تنوع در هر رويشگاه اقدام نمود.