عنوان مقاله :
اثر تمرينات حسي و حركتي- دهاني بر ديسفاژي دهاني- حلقي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس
عنوان به زبان ديگر :
Effects of sensory and oral- motor exercises on oropharyngeal dysphagia in patients with multiple sclerosis
پديد آورندگان :
ترامشلو، مريم دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده علوم توانبخشي - گروه گفتار درماني، تهران , قليچي، ليلا دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده علوم توانبخشي - گروه گفتار درماني، تهران , عظيمي، امير رضا دانشگاه علوم پزشكي تهران - بيمارستان سينا - گروه اعصاب، تهران
كليدواژه :
درمان , ديسفاژي , مولتيپل اسكلروزيس , تحريك دمايي - لمسي , تمرينات دهاني- حركتي
چكيده فارسي :
هدف: اختلال بلع به عنوان علامتي رايج در بيماري مولتيپل اسكلروزيس شناسايي شده است و در بيش از يك سوم (34%-33%) بيماران MS رخ ميدهد. اختلال بلع در اين بيماران باعث كاهش كيفيت زندگي و همچنين افزايش خطر آسپيراسيون و پنوموني متعاقب آن و از دست رفتن آب بدن ميگردد كه از جمله دلايل مرگ و مير در مراحل نهايي بيماري به شمار ميروند. هدف از اين مطالعه، بررسي تأثير دو راهكار درماني تحريك دمايي- لمسي و تمرينات دهاني- حركتي بر ميزان بهبودي اختلال بلع بيماران مبتلا به مولنيپل اسكلروزيس بود.
مواد و روشها: 15 بيمار مرد و زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس با دامنه سني 50-20 سال در اين مطالعه شركت كردند. اين بيماران حداقل دچار يك نوع اختلال از انواع چهارگانه اختلال بلع بودند. پروتكلهاي درماني شامل تحريك دمايي- لمسي و تمرينات دهاني- حركتي به مدت 16 جلسه درماني انجام شد. جهت بررسي تأثير مداخلات درماني، قبل و بعد از ارائه راهكارهاي درماني چكليست اختلال بلع نورتوسترن از بيماران گرفته شد.
يافتهها: بعد از 16 جلسه درماني (تحريك دمايي- لمسي و تمرينات دهاني- حركتي)، در مورد اختلال بلع (04/0=p)، اختلال در فاز دهاني بلع (03/0=p)، تأخير در برانگيختگي بلع حلقي (001/0=p)، اختلال در فاز حلقي بلع (02/0=p) و آسپيراسيون (01/0=p) بهبودي معنادار به لحاظ آماري مشاهده شد.
نتيجهگيري: نتايج مطالعه حاضر بر سودمندي راهكارهاي درماني تحريك دمايي- لمسي و تمرينات دهاني- حركتي بر بهبود اختلال بلع بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس تأكيد
چكيده لاتين :
Introduction: Swallowing disorders are commonly observed in more than one-third of patients with multiple
sclerosis. Dysphagia in these patients, decreases quality of life and increases a risk of dehydration and aspiration
pneumonia. These complications are a common cause of death and morbidity in late multiple sclerosis. The aim of this
research was to examine the effects of thermal-tactile stimulation & oromotor exercises on dysphagia improvement in
multiple sclerosis patients.
Materials and Methods: Fifteen patients with the age range of 20-50 years who had one types of swallowing
disorders participated in this study. Therapeutic strategies included Thermal-Tactile Stimulation and Oral-motor
Exercises. Treatment was performed for 16 sessions. Relatively, for assessing the effect of this protocol, Northwestern
Dysphagia Patient Check Sheet was taken at two stages: before treatment initiation and after completion of treatment.
Results: After providing the treatment protocol, dysphagia (p=0.04), oral dysphagia (p=0.03), pharyngeal delay
(p=0.001) and aspiration (p=0.01) and pharyngeal dysphagia (p=0.02) improved significantly.
Conclusion: Our study showed that thermal-tactile stimulation and oral-motor exercises were effective approach in
improving swallow in patients with multiple sclerosis.