تأثير پيريدوكسين بر تهوع و استفراغ حاملگي

Evaluation of the Pyridoxine Effect in Nausea and Vomiting of Early Pregnancy

زمينه و هدف: تهوع واستفراغ اوايل حاملگي، شكايت شايعي است كه مي‌تواند هزينه‌هاي اقتصادي و رواني سنگيني بر زن باردار و خانواده وي تحميل كند. با توجه به اين مساله كه بسياري از خانم‌هاي باردار به علت ترس از عوارض جانبي داروها بر روي جنين به دنبال دارو درماني مناسب نمي‌روند، استفاده از ويتامين‌ها كه ايمن بودنشان پذيرفته شده است، به عنوان خط اول درمان، مفيد مي‌باشند. در اين مطالعه، تأثير ويتامين ب 6 (پيريدوكسين) بر تهوع و استفراغ حاملگي در خانم‌هاي باردار با سن حاملگي زير 16 هفته مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: در طول زمستان 1385، 70 خانم باردار زير 16 هفـته بارداري كه با شكايـت تهـوع و استفـراغ اوايل بارداري به يك مطب خصوصي و 4 مركز بهداشتي درماني شهـري مراجعه نمـودند، به صورت تصادفي در دو گروه قرار داده شدند. پس از اخذ رضايت نامه، يك گروه پيريدوكسين40 ميلي‌گـرم در روز به مـدت 5 روز و به گـروه ديگر دارونما، به روش دو سويه كور داده شد. بيمـاران شدت تهـوع خود را بر اساس درجه مقايسة عيني (VAS) 24ساعت قبـل از درمان و سپس دوبار در روز، در طي 5 روز درمان ثبـت كردند و همچنيـن تعـداد اپيـزودهاي استفـراغ خـود را در 24 ساعت قبل از درمان و 5 روز درمان ثبت كردند. سپس داده‌ها به كمك آزمـون‌هاي t دو گـروه مستقـل، كاي‌دو، تحليل كـوواريانس، ويلكاكسون، مان ـ ويتني و رگـرسيون لجستيك رتبه‌اي تحت آناليز قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين تغييرات شدت تهوع بعد از درمان نسبت به شدت تهوع پايه، در گروه پيريدوكسين بيشتر از گروه دارونما بوده است (P=0.019). همچنين آزمون مان ـ ويتني نشان داد كه تعداد اپيزودهاي استفراغ در گروه پيريدوكسين به طور معني‌داري بيش از گروه دارونما كاهش يافته است (P =0.019). نتيجه‌گيـري: پيريدوكسين به طور مؤثري، تهوع و استفراغ اوايل بارداري را كاهش مي‌دهد و مي‌توان آن را با دوز 40 ميلي‌گرم در روز به مدت 3 تا 4 روز تجويز كرد.

Introduction & Objective: Nausea and vomiting in early pregnancy are common symptoms which are a great burden either economically or psychologically on the pregnant women and her family. Considering the fact that, pregnant women do not seek appropriate medical treatment because of their concern of drug's side effects on fetus, it would be useful to administrate vitamins, which are accepted as safe drugs, for the first line treatment. Our Purpose was to determine the effectiveness of Pyridoxine for nausea and vomiting of pregnant women with less than 16 weeks of gestational age. Materials & Methods: During the winter of 2006, 70 pregnant women with less than 16 weeks of gestational age, who had attended a private clinic and four urban Health Centers in Rasht, were randomly divided in to two groups to receive either oral Pyridoxine 40 mg per day or placebo during five days, in a double- blind fashion. Patients graded the severity of their nausea by a visual analog scale over 24 hours before the treatment and then during the five days of treatment. They also recorded the number of vomiting episodes over the previous 24 hours before the treatment and during the five days of treatment. Data was analyzed by t-test, ANCOVA, ordered logistic regression, chi-square, Mann-Witney and Wilkoxon tests. Results: There was a significant decrease in the mean of post therapy minus baseline nausea score in the pyridoxine group compared with that in the placebo group (P= 0.019 - ANCOVA). There was also a greater reduction in the mean number of vomiting episodes in the pyridoxine group (P= 0.042 - Mann witney test) Conclusions: Pyridoxine is effective in decreasing nausea and vomiting in early pregnancy and it can be administrated 40 mg per day during 3 to 4 days.