بررسي نقش ميانجي معنويت سازماني در رابطۀ نشاط سازماني و سلامت سازماني

هدف اين پژوهش، بررسي رابطه بين سلامت سازماني با نشاط سازماني با تبيين نقش ميانجي گري معنويت سازماني در بين كاركنان شهرداري منطقه يك شهر تهران است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان منطقه يك شهرداري شهر تهران است و با استفاده از جدول كريسي و مورگان نمونه اي شامل 132 نفر از كاركنان با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده اند. روش پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي و از نظر هدف كاربردي است. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري كلوموگروف، آلفاي كرونباخ و ضريب همبستگي پيرسون و نرم افزار SPSS استفاده شد. در يافته هاي حاصل از اجراي اين آزمون ها روي نمونه در سطح اطمينان 33 % معناداريِ رابطه بين معنويت، نشاط و سلامت سازماني و همچنين رابطه بين سلامت و نشاط سازماني تأييد شد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه سلامت سازماني رابطه مثبت و معناداري بر نشاط سازماني دارد، اين در حالي است كه معنويت سازماني در رابطه فوق نقش ميانجي دارد. بنابراين سلامت سازماني به واسطه قدرت معنويت يكي از مسائل مهم و تأثيرگذار در نشاط و پويايي زندگي سازماني است؛ و شايد بتوان گفت اصلي ترين راهكار مؤثر در افزايش نشاط در محيط كار توجه به توانمندسازي كاركنان در ابعاد سلامت و همچنين معنويت سازماني است و شايسته است اين مهم در سطح فردي و سازماني مورد توجه مديران و كارشناسان شهرداري منطقه يك شهر تهران قرار بگيرد.