تأثير بهره‌برداري سنتي بر تنوع و تركيب گونه‌هاي چوبي از طريق تجزيه‌ و تحليل تطبيقي قوس‌گيري‌شده در جنگل‌هاي سردشت (استان آذربايجان غربي)

به‌منظور بررسي تأثير بهره برداري سنتي بر تنوع و تركيب گونه هاي چوبي، دو توده جنگلي دست‌خورده و كمتر دست‌خورده با شرايط فيزيوگرافيكي و فلوريستيكي مشابه در شهرستان سردشت انتخاب شدند و 30 قطعه‌نمونه دايره اي شكل 1000 متر مربعي در يك شبكه 50×50 متري در دو منطقه پياده شد و فراواني و نوع گونه هاي چوبي ثبت شدند. ميانگين شاخص هاي غناي گونه اي مارگالف، يكنواختي پايلو، تنوع گونه اي شانون وينر و سيمپسون در هر قطعه نمونه محاسبه و نرمال بودن آنها با آزمون كولموگروفاسميرنوف بررسي شد. براي آزمون معني دار بودن اختلاف بين ميانگين ها از آزمون تي غيرجفتي براي داده هاي نرمال و آزمون من ويتني يو براي داده‌هاي غير نرمال استفاده شد. براي رج بندي نمونه هاي پوشش گياهان چوبي از روش آناليز تطبيقي قوس گيري شده استفاده شد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد كه بين ميانگين شاخص هاي غنا و تنوع گونه اي در دو منطقه به شكل معني‌داري اختلاف وجود دارد، اما اختلاف بين ميانگين شاخص يكنواختي گونه اي در دو توده معني دار نيست. همچنين با توجه به همبستگي بالاي محور اول آناليز تطبيقي قوس گيري شده و مشخصه هاي تخريبي مانند قطع، سرشاخه زني، چراي دام، تعداد جست و نيز با مشخصه هاي كمي مانند سطح مقطع و تعداد پايه، مي توان به اين نتيجه رسيد كه اين مشخصه ها در تفكيك قطعات نمونه توده هاي موردبررسي تأثيرگذار بوده اند.