مكان‌يابي و تحليل وضعيت توسعه‌اي جنگلداري شهري تبريز با استفاده از MCDM و GIS

با توسعه شهرنشيني، انسان ها به تدريج از طبيعت دور مي شوند و به همان نسبت، نيازهاي زيست محيطي، جسمي و روحي شان به فضاي سبز افزايش مي يابند. هدف اين پژوهش؛ مكان‌يابي مناطق مستعد توسعه جنگلداري شهري كلان‌شهر تبريز از ديدگاه ضرورت توسعه و نياز شهروندان (نه از منظر اكولوژيك) و ارائه راهكارهاي توسعه‌اي است. 14 معيار در قالب نقشه‌هاي رستري استاندارد شده بر مبناي پژوهش هاي پيشين و نظرات كارشناسي انتخاب شدند. جدول مقايسه زوجي معيارهاي مذكور تشكيل و وزن و اهميت هر معيار محاسبه شد. پس از انجام فرآيند ارزيابي چند‌معياره، نقشه نهايي اولويت‌بندي مناطق مناسب توسعه جنگلداري شهري توليد و مساحت و درصد هر يك از اولويت هاي اول، دوم و سوم نسبت به كل مساحت شهر محاسبه شد. بر اين اساس 29.8 درصد از مساحت تبريز داراي بيشترين اولويت براي توسعه فضاي سبز است. در مرحله بعد با روي هم گذاري نقشه نهايي اولويت‌بندي شده با نقشه كاربري اراضي فعلي، مساحت و درصد هر يك از اولويت هاي اول، دوم و سوم در كاربري‌هاي مختلف فعلي به دست آمد. مقايسه نقشه‌هاي مذكور نشان داد كه 50 درصد از مناطق اولويت‌دار براي توسعه جنگلداري شهري، در مناطق مسكوني فعلي، 39 درصد در زمين‌هاي خالي، 9.5 درصد در اراضي زراعي و باغ و 1.5 درصد در فضاي سبز فعلي قرار گرفته اند. اين نتايج نشان‌دهنده انباشتگي ساختماني بيش‌ازحد و نامتعادل در بيشتر مناطق شهرداري تبريز است كه بايد سياست كلي در اين مناطق؛ توقف ساخت‌وسازهاي جديد و اولويت دادن تغيير كاربري بافت فرسوده به احداث فضاي سبز باشد.