تأثير شدت بهره‌برداري بر رويش حجمي توده‌هاي راش آميخته در جنگل‌هاي ناو اسالم

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير شدت بهره‌برداري بر رويش حجمي جنگل‌هاي با ارزش راش در شمال ايران بود. براي اين منظور، رويش حجمي درختان در يك دوره 10 ساله در سه پارسل بهره‌برداري شده با شدت‌هاي كم، متوسط و زياد (به ترتيب با شدت‌هاي برداشت شش، 13.1 و 18 m^3/ha) و در يك پارسل حفاظت شده (شاهد) به روش قطعات نمونه ثابت در توده‌هاي راش آميخته در جنگل‌هاي ناو اسالم برآورد شد. نتايج نشان داد شدت بهره‌برداري بر رويش حجمي درختان تأثير معني‌داري دارد (0.01 P). ميانگين رويش حجمي درختان در پارسل بهره‌برداري شده با شدت متوسط (m^3/ha/yr 9.3) بيشتر از پارسل بهره‌برداري شده با شدت كم (m^3/ha/yr 7.4)، بهره‌برداري شده با شدت زياد (m^3/ha/yr 4.8) و پارسل شاهد (m^3/ha/yr 6.8) بود (0.05 P). رويش حجمي درختان با افزايش حجم سرپاي تودۀ باقي مانده پس از قطع، كاهش يافت. شدت برداشت همچنين تأثير معني‌داري بر مقدار رويش حجمي درختان در طبقه‌هاي مختلف قطري داشت (0.01 P). درختان كم ‌قطر (كمتر از 25 سانتي‌متر) در پارسل بهره‌برداري شده با شدت زياد، درختان با قطر متوسط (25 تا 50 سانتي‌متر) در پارسل بهره‌برداري شده با شدت متوسط و درختان قطور و خيلي قطور (بزرگ‌تر از 50 سانتي‌متر) در پارسل بهره‌برداري شده با شدت كم، بيشترين مقدار رويش حجمي را داشتند. حجم سرپاي پارسل‌هاي بهره‌برداري شده حدود 26 تا 42 درصد در ابتدا دوره و حدود 21 تا 33 درصد در انتهاي دوره كمتر از پارسل شاهد بود.