تنوع ژنتيكي سيب شرقي (Malus orientalis) در جنگل هاي هيركاني ايران با استفاده از نشانگرهاي SSR

سيب شرقي ( lt;em gt;Malus lt;/em gt; lt;em gt;orientalis lt;/em gt;) داراي پراكنش وسيع در سرتاسر جنگل­هاي هيركاني شمال ايران از مناطق پايين‌بند تا نواحي كوهستاني و شيب‌دار است. براي بررسي تنوع ژنتيكي، نمونه‌هاي برگ 60 پايه از شش رويشگاه جنگل‌هاي هيركاني جمع‌آوري شدند. DNAهاي استخراج شده با استفاده از شش آغازگر GD142، GD12، GD147 GD96، GD100 و GD162 به­روش SSRPCR بررسي شدند. كل آلل­هاي تكثير­شده براي چهار آغازگر در اين پژوهش، برابر 45 آلل با ميانگين هتروزيگوسيتي 39/0 بود. به­طوريكه بيشترين مقدار هتروزيگوسيتي در جمعيت كدير، اسالم، يوش بالا و يوش مياني (يك) و كمترين مقدار آن نيز مربوط به جمعيت افراتخته، يوش مياني، يوش بالايي و كدير سوردار (صفر) بود. بيشترين فاصله ژنتيكي lt;strong gt;  lt;/strong gt;Neiمربوط به جمعيت‌هاي اسالم و سوردار و كمترين آن مربوط به جمعيت‌هاي يوش بالايي و اسالم بود. آناليز واريانس مولكولي تنوع درون و بين جمعيت‌ها را به­ترتيب 97 و سه درصد از كل تنوع نشان داد كه بيانگر تنوع درون جمعيتي قابل ملاحظه در جمعيت‌هاي اين گونه است. اين پژوهش نشان داد باوجود شرايط رويشگاهي متفاوت و فاصله جغرافيايي زياد جمعيت‌ها از يكديگر، سطح تمايز ژنتيكي بين جمعيت‌هاي مورد پژوهش پايين و هتروزيگوسيتي درون جمعيت‌ها بسيار مشابه با يكديگر است. اين مسئله مي‌تواند حاكي از سطح بالاي برقراري جريان ژن و تبادل ژنتيكي بين جمعيت‌هاي سيب جنگلي شمال ايران باشد.