تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي سالمونلاهاي جدا شده از گله‌هاي طيور گوشتي نسبت به 28 عامل ضد ميكروبي مورد استفاده در ايران

هدف از مطالعه حاضر تعيين گروه سرمي سالمونلاهاي جدا شده از گله هاي طيور گوشتي و الگوي مقاومت دارويي جدايه ها نسبت به 28 تركيب ضد ميكروبي رايج در پزشكي و دامپزشكي ايران بود. بدين منظور، تعداد 189  نمونه كبد، قلب و روده به طور تصادفي از گله هاي طيور گوشتي كشتاري استان اردبيل جمع آوري گرديد. ميزان مقاومت آنتي بيوتيكي جدايه ها، با روش كربي بايوئر (Kirby Bauer) مشخص گرديد. از مجموع 189 نمونه مورد بررسي تعداد 22 جدايه سالمونلا (11.6 %) بدست آمد كه 14 جدايه (63.7 %) به گروه سرمي D، 7 جدايه (31.8 %) به گروه سرمي C و 1 جدايه (4.5 %) به گروه سرمي B تعلق داشتند. در بين جدايه‌هاي سالمونلا مقاومت چندگانه وجود داشت. بيشترين مقاومت داروئي نسبت به تتراسايكلين (100 %) و بعد از آن به ترتيب به كلرتتراسايكلين (91 %)، استرپتومايسين (91 %)، داكسي سايكلين (86.5 %)، ناليديكسيك اسيد (81.8 %)، نئومايسين (77.3 %)، كانامايسين (68.3 %)، فورازوليدون (63.7 %)، لينكواسپكتين (59.1 %)، فلومكوئين (54.6 %)، پني سيلين (45.5 %) و تريمتوپريمسولفاديازين (40.9 %) مشاهده شد. تعداد 10 الگوي مقاومت داروئي نسبت به  10 عامل ضد ميكروبي با مصرف رايج در صنعت طيور ايران در بين 22 جدايه سالمونلا يافت شد كه 81.82 % جدايه ها به بيش از دو عامل ضد ميكروبي مقاوم بودند. نتايج اين بررسي نشان داد جدايه هاي سالمونلاي پرندگان نسبت به اكثريت عوامل ضد ميكروبي مقاومت دارند كه از جنبه بهداشت عمومي حائز اهميت فراواني است.