مقايسه الگوي ريوي بينابيني توسط راديوگرافي آنالوگ و كامپيوتري در گربه‌هاي اهلي مو كوتاه

هدف از انجام تحقيق حاضر مطالعه قابليت تشخيصي دو روش راديوگرافي آنالوگ و كامپيوتري در بررسي الگوي بينابيني ريوي و مقايسه اين دو روش با آسيب شناسي بافتي بود. 20 قلاده گربه اهلي مو كوتاه، بدون در نظر گرفتن وزن، سن و جنسيت پس از انجام معاينات باليني در حالت گماري‌هاي جانبي و شكمي ـ پشتي قفسه سينه توسط راديوگرافي آنالوگ و كامپيوتري مورد مطالعه قرار گرفتند. سپس سه راديولوژيست به طور جداگانه راديوگراف‌ها را مطالعه كردند. در اين مطالعه روش استاندارد طلايي آسيب شناسي بافتي جهت تاييد تشخيص الگوي ريوي بينابيني استفاده گرديد. نتايج آماري اين تحقيق توسط آزمون‌هاي كاپا كوهن، حساسيت و ويژگي بررسي گرديد. توافق الگوي ريوي بينابيني بر اساس شاخص كاپا براي هر دو سيستم بيطرفانه بود، اما راديوگرافي كامپيوتري در مقايسه با راديوگرافي آنالوگ از حساسيت بيشتري بر خوردار بود. نتايج تحقيق حاضر نشان داد، راديوگرافي كامپيوتري در بررسي الگوي ريوي بينابيني به خوبي راديوگرافي آنالوگ بوده و در نمايش جزئيات نسبت به روش آنالوگ برتر است. همچنين، با در نظر گرفتن ساير مزاياي روش كامپيوتري از جمله حذف تاريك خانه، محدوده ديناميك وسيع، كنتراست رزولوشن بالا و بهبود كيفيت تصاوير، اين سيستم مي‌تواند جايگزين مناسبي براي روش سنتي باشد.