ارزيابي آسيب‌شناسي بافتي نانوكامپوزيت تري كلسيم فسفات در مقايسه با نانوكامپوزيت هيدروكسي آپاتيت بر روند التيام نقيصه ايجاد شده در استخوان ران خرگوش

از دست دادن قطعات استخواني كه اغلب ناشي از ضربه، عفونت، برداشت توده و يا حتي عدم بازسازي كامل استخوان پس از شكستگي‌هاي پيچيده مي‌باشد يكي از چالش‌هاي هميشگي در پزشكي و دامپزشكي محسوب مي‌شود. طي دهه‌هاي اخير تلاش‌هاي فراواني به منظور دست يابي به موادي كه توانايي بازسازي استخواني بالايي داشته باشند و بتوانند جايگزين مطمئن پيوندهاي اتوگرافت يا زنو گرافت شوند، انجام شده است. در اين مطالعه از ۴۵ سر خرگوش نر بالغ نيوزلندي 86 ماهه با وزن 0.5±۳ كيلوگرم كه بطور تصادفي به ۳ گروه ۱۵تايي تقسيم شدند استفاده شده است. طي جراحي انجام شده بر روي استخوان ران هر خرگوش نقيصه‌اي بصورت دو طرفه و به قطر ۶ ميلي‌متر ايجاد شد. درگروه اول (شاهد) از هيچ ماده‌اي استفاده نشد، در گروه دوم از نانوكامپوزيت هيدروكسي آپاتيت و در گروه سوم از نانو كامپوزيت تري كلسيم فسفات براي پر كردن نقيصه استفاده شد. نمونه‌هاي استخواني طي روزهاي ۱۵، ۳۰ و ۴۵ جهت ارزيابي‌هاي هيستوپاتولوژي برداشت شدند و براي ارزيابي از ۴ شاخص جوش خوردن، اسفنجي شدن، كورتكس و مغز استخوان استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميزان التيام در گروه نانوكامپوزيت تري كلسيم فسفات در مقايسه با ساير گروه‌ها بصورت معني‌داري بيشتر بوده است.بنابر اين با توجه به نتايج حاصل مي‌توان اذعان نمود داربست استخواني نانوكامپوزيت تري كلسيم فسفات تأثير مثبتي بر روند التيام داشته و قدرت استخوان سازي مطلوبي دارد، بنابراين مي‌تواند استفاده گسترده اي در جراحي هاي ارتوپدي و همچنين مهندسي بافت داشته باشد.