مطالعه تاثير سلنيت سديم بر آسيب‌شناسي و هيستومتري بيضه در موش‌هاي صحرايي سالم و مبتلا به واريكوسل تجربي

اثرات منفي ناشي از استرس اكسيداتيو در سرم، مني و بافت بيضه مبتلايان به واريكوسل يا در مدل هاي حيواني نشان داده شده است. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير سلنيت سديم بر آسيب شناسي و هيستومتري بيضه موش هاي صحرايي سالم و واريكوسلي انجام گرفت. 44 سر موش صحرايي در 11 گروه شامل: گروه كنترل سالم (1 ميلي ليتر بر كيلوگرم وزن بدن سرم فيزيولوژي)، گروه كنترل جراحي (انجام عمل جراحي بدون القا واريكوسل به همراه تزريق 1 ميلي ليتر بر كيلوگرم وزن بدن، سرم فيزيولوژي داخل صفاقي)، گروه كنترل واريكوسل، گروه هاي سالم دريافت كننده ي داخل صفاقي سلنيت سديم با دوز هاي 0.05، 0.1، 0.2 و 0.4 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن، و گروه هاي واريكوسلي دريافت كننده ي داخل صفاقي سلنيت سديم با دوز هاي 0.05، 0.1، 0.2 و 0.4 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن تقسيم شدند. بعد از ايجاد واريكوسل، 60 روز تزريق سلنيت سديم به موش هاي واريكوسلي و سالم ادامه يافت. نمونه هاي بافت بيضه براي مطالعات  آسيب شناسي شناسي جمع آوري شدند. سلنيت سديم به صورت وابسته به دوز موجب افزايش معني دار ضخامت بافت پوششي لوله هاي مني ساز در موش هاي صحرايي واريكوسلي در مقايسه با گروه كنترل واريكوسل شد (P 0.01). ضرايب اسپرميوژنز (SI) و اسپرماتوژنز (TDI) لوله هاي مني ساز تحت تأثير سلنيت سديم وابسته به دوز در مقايسه با گروه كنترل سالم افزايش نشان دادند. ضرايب SI وTDI لوله هاي مني ساز تحت تأثير شرايط واريكوسل بيضه كاهش معني داري در مقايسه با گروه كنترل سالم داشتند (0.05 P). سلول هاي ليديگ به طور معني داري تحت تأثير سلنيت سديم در موش هاي صحرايي واريكوسلي در مقايسه با گروه واريكوسل افزايش يافتند(P 0.01).  نتايج اين مطالعه پيشنهاد مي كند درمان سلنيوم اثرات مفيدي بر بافت بيضه موش هاي صحرايي واريكوسلي دارد.