بررسي شيوع سروتيپ‌هاي سالمونلا در خوراك دام و ميزان مقاومت دارويي آنها نسبت به آنتي‌بيوتيك‌هاي رايج در مراكز درماني

سالمونلوز يكي از مهمترين بيماري‌هاي مشترك بوده و بيشتر عفونت‌هاي سالمونلايي در اثر مصرف مواد غذايي آلوده به اين باكتري ايجاد مي‌شود. در طي دهه‌هاي اخير، مقاومت دارويي سالمونلاهاي جدا شده نسبت به آنتي‌بيوتيك‌هاي رايج افزايش يافته است كه بعنوان يك مشكل بهداشتي جهاني مطرح مي‌باشد. هدف از اين تحقيق بررسي سروتيپ هاي سالمونلا در خوراك دام و ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي آنها نسبت به ده آنتي‌بيوتيك با مصرف رايج در مراكز درماني ايران بود. بدين منظور، تعداد 50  نمونه خوراك دام به طور تصادفي از نقاط مختلف شهرستان اردبيل جمع‌آوري گرديد. پس از كشت و جداسازي سالمونلا، پرگنه‌هاي آن با روش سرولوژي و PCR بررسي شدند. ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي جدايه‌ها با روش كربي بايوئر (Kirby Bauer) مشخص گرديد. از مجموع 50 نمونه مورد بررسي، تعداد 4 جدايه سالمونلا (8%) جداسازي شد كه در سروتايپينگ انجام شده بر روي نمونه‌هاي مثبت، 50% سروتيپ انتريتيديس، 25% سروتيپ مونشن و 25% سروتيپ نامعلوم تشخيص داده شدند. تمامي جدايه ها حداقل به 4 آنتي‌بيوتيك مقاوم بودند. بيشترين مقاومت داروئي نسبت به تتراسيكلين (100%)، آميكاسين(100%)، سولفاديازين + تري متوپريم (100%) و كوتريموكسازول (100%) و بعد از آنها كلرامفنيكل (66.7%)، آمپي سيلين (66.7%)، داكسي سيكلين (33.4%)، فلورفنيكل (33.4%) و انروفلوكساسين (33.4%) مشاهده شد. تمامي جدايه‌ها در مقابلسيپروفلوكساسين حساس بودند. نتايج اين بررسي نشان داد بيشترين ميزان مقاومت دارويي نسبت به آنتي‌بيوتيك‌هاي رايجدر صنعت دام و طيور وجود دارد كه با مصرف بي‌رويه آنتي‌بيوتيك‌ها در جيره غذايي دام و ايجاد و گسترش باكتري‌هاي مقاوم مرتبط مي باشد.