اثر نظام‌هاي مختلف خاك‌ورزي بر شاخص‌هاي رشد و عملكرد ذرت علوفه‌اي

توليد ارقام جديد نمي‏تواند به تنهايي باعث افزايش محصولات كشاورزي شود بلكه در كنار پيشرفت‏ هاي به‌نژادي بايد روش‏هاي زراعي مناسب جهت توليد به‌كار گرفته شده تا حداكثر عملكرد حاصل شود. هدف اصلي از اجراي روش‏ هاي خاك‏ورزي حفاظتي، نگهداري مقادير مناسب بقايا در سطح خاك جهت كنترل فرسايش آبي و خاكي مزارع، كاهش انرژي و حفاظت از منابع آب و خاك مي‏ باشد. مطالعه پيش‌رو به‌‌منظور بررسي تأثير تيمارهاي مختلف خاك‌ورزي بر روي عملكرد ذرت علوفه اي، در سال 1392 انجام شد. آزمايش در قالب طرح آشيانه‌اي در سه قطعه زمين مجزا انجام شد. صفات اندازه‏ گيري شده شامل سطح برگ، وزن خشك برگ، وزن خشك ساقه، وزن خشك بوته و ارتفاع بوته و آخرين مرحله فقط وزن تر بود. نتايج تجزيه واريانس آماري حاكي از آن بود كه بين نظام‏ هاي خاك‏ورزي از نظر سطح برگ، وزن خشك برگ، وزن خشك ساقه و وزن خشك بوته‌ي ذرت اختلاف معني‏ داري وجود نداشت. در بين نظام ‏هاي خاك‏ورزي با وجود اختلاف غير معني‏ دار در عملكرد وزن خشك ذرت، مقدار عملكرد علوفه‌ي تر ذرت در نظام خاك‏ورزي متداول از نظر آماري بيشتر از دو نظام ديگر بود. بيشترين عملكرد علوفه‌ي تر با مقدار 71 تن در هكتار در نظام خاك‏ورزي متداول و كمترين عملكرد با مقدار 64 تن در هكتار براي نظام بدون خاك‏ورزي به‌دست آمد كه با دو نظام خاك‏ورزي ديگر اختلاف معني ‏داري داشت. نتايج اين مطالعه نشان داد كه نظام‏ هاي خاك‏ورزي اثر معني‏ داري بر وزن خشك بوته‏ ي ذرت نداشت اما عملكرد علوفه‌ي تر در سيستم خاك‌ورزي و كمترين عملكرد با مقدار 64 تن در هكتار براي نظام بدون خاك‏ورزي به‌دست آمد كه با دو نظام خاك‏ورزي ديگر اختلاف معني ‏داري داشت. نتايج اين مطالعه نشان داد كه نظام‏ هاي خاك‏ورزي اثر معني‏ داري بر وزن خشك بوته‏ ي ذرت نداشت اما عملكرد علوفه‌ي تر در سيستم خاك‌ورزي متداول به مقدار هفت تُن در هكتار از سيستم بدون خاك ورزي و چهار تُن در هكتار از سيستم كم خاك ورزي بيشتر بوده است كه دليل اين اختلاف عملكرد افزايش دسترسي به آب يا دسترسي به آب بيشتر و توسعه مناسب و بهتر ريشه در سيستم خاك ورزي مرسوم مي‌باشد.